Skip to main content

Κι όμως δεν υπάρχει πρόβλημα με τον καφέ.

Τα αρνητικά δημοσιεύματα κατά της ομοιοπαθητικής συνεχίζονται. « Ομοιοπαθητική και ψευδοφάρμακα» ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ 29.8.05, «Αυταπάτη η ομοιοπαθητική σύμφωνα με επιστήμονες» ΑΥΡΙΑΝΗ 29.8.05 «ΟΧΙ στην ομοιοπαθητική» ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ(ΜΗΤΣΗΣ), «Αμφιβολίες για την ομοιοπαθητική» TRAFFIC και όλα αυτά μετά από τη δημοσίευση μιας έρευνας που αποφαίνεται ότι η δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου είναι placebo, δηλαδή αδρανούς φαρμάκου. Και βέβαια δεν μπορεί να ψέξει κανείς τα έντυπα που δημοσιεύουν τα αποτελέσματα μιας έρευνας, αλλά κάνει εντύπωση ότι πουθενά δεν αναφέρεται ότι τρεις παλαιότερες έρευνες που έγιναν ειδικά για να ερευνήσουν εάν το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι placebo, ή θεραπευτικά δραστικό απέδειξαν ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο έχει ισχυρότατη θεραπευτική δράση και σε καμία περίπτωση δεν είναι placebo. Αυτές οι τρεις έρευνες έγιναν από πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα της Βρετανίας και της Ελβετίας και μάλιστα καθαρά από αντιομοιοπαθητική πρόθεση, στην προσπάθεια να αποδείξουν την αδρανή δήθεν φύση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Αυτές οι τρεις έρευνες όμως απέδειξαν το εντελώς αντίθετο και οι επιστήμονες που τις έκαναν, όλοι καθηγητές της αλλοπαθητικής ιατρικής και πολέμιοι της ομοιοπαθητικής, είχαν το θάρρος και την επιστημονική ευαισθησία να δημοσιεύσουν στο ίδιο έγκυρο ιατρικό περιοδικό το Lanchet, ότι πράγματι το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι δραστικό και όχι placebo. Σημαντικό είναι ότι η έρευνα αυτή επαναλήφθηκε τρεις φορές για να αποκλεισθεί κάθε πιθανότητα λάθους και το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο υπέρ του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Έτσι έκλεισε το θέμα. Όσο όμως η ομοιοπαθητική ζητιέται περισσότερο από τον κόσμο, όσο πιο πολλοί θεραπευμένοι άνθρωποι από την ομοιοπαθητική, ενώνουν τη θετική τους εμπειρία με τους ήδη υπάρχοντες, όσο πιο πολλοί συνειδητοποιημένα πλέον προσφεύγουν στην ομοιοπαθητική και όχι μόνο από την ύστατη ανάγκη, όπως γινόταν παλιότερα, τόσο θα δημιουργείται αντίδραση λες και κάποιοι άλλοι δεν θέλουν να βλέπουν θεραπευμένους και ευτυχισμένους ανθρώπους ή λες και θέλουν όλη τη δόξα για τον εαυτό τους. Ταυτόχρονα με όλα αυτά βλέπουμε και δημοσιεύματα που έχουν σχέση με τον καφέ. «Αθώος και υγιεινός ο καφές» ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 29.8.05, «Πολύτιμος σύμμαχος κατά του καρκίνου ο καφές» ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 29.8.05. «Πλούσιος σε αντικαρκινικές ουσίες ο καφές» ΤΑ ΝΕΑ 30.8.05. Λέτε να κάνει ο καφές περισσότερο καλό στον καρκίνο από το «αδρανές» ομοιοπαθητικό φάρμακο; Μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί και να εντάσσεται στο γενικότερο πολεμικό κλίμα του στυλ «κάτω η ομοιοπαθητική-ζήτω ο καφές», επειδή είναι γνωστό ότι ο καφές αντιδοτεί το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Αν ήταν αδρανές το ομοιοπαθητικό φάρμακο κύριοι δεν θα αντιδοτείτο από τον καφέ ούτε θα υπήρχε αυτός ο περιορισμός από μέρους της ομοιοπαθητικής, ο οποίος περιορισμός σίγουρα δεν την ευνοεί και άρα ούτε σαν φαντασίωση δεν θα εύρισκε έδαφος και εφαρμογή αν δεν ήταν μια πραγματικότητα. Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους πρέπει να τονίσουμε ότι η ομοιοπαθητική δεν έχει κάτι κατά του καφέ ούτε παίρνει θέση εναντίον του. Εκείνο που τονίζει είναι ότι η κλινική εμπειρία έχει δείξει ότι σε πολλές περιπτώσεις ο καφές αντιδοτεί το ομοιοπαθητικό φάρμακο, γι' αυτό και συστήνει στους ομοιοπαθητικούς ασθενείς να κόψουν τον καφέ για όσο διάστημα κάνουν τη θεραπεία τους. Μετά, εφ' όσον θέλουν, μπορούν να πίνουν τον καφέ τους χωρίς κανένα πρόβλημα. Έχουμε όμως και πολλές εξαιρέσεις σε αυτό τον κανόνα. Πολλές φορές έρχεται ο ομοιοπαθητικός ασθενής μετά την πρώτη σειρά της θεραπείας του και τονίζει ότι πήγε πολύ καλά, απαλλάχτηκε από τα συμπτώματα του και είναι πολύ ευχαριστημένος. Ο ομοιοπαθητικός γιατρός του δίνει τη δεύτερη σειρά θεραπείας και του λέει ότι αν στο τέλος αυτής της σειράς έχει την σταθεροποιηθεί η βελτίωση του και δεν έχει καθόλου συμπτώματα, σημαίνει ότι δεν χρειάζεται άλλη θεραπεία και αφού αφήσει και ένα μήνα διάστημα ασφαλείας, μπορεί στη συνέχεια να πιει καφέ αν θέλει. Και τότε του σκάει το μυστικό ο ασθενής. Α, λέει, γιατρέ μου, εγώ όλο το μήνα της θεραπείας έπινα καφέ αλλά δεν σας το είπα. Πήγα όμως πάρα πολύ καλά με τη θεραπεία γι αυτό δεν πρέπει να κόβετε τον καφέ στους ασθενείς σας. Πραγματικά συμβαίνει αυτό. Κάποιοι ασθενείς πίνουν καφέ κατά το διάστημα της θεραπείας και δεν αντιδοτούν, ενώ άλλοι με λίγες γουλιές καφέ αντιδοτούν τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και επανέρχονται τα συμπτώματα. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Επειδή όμως ο ομοιοπαθητικός γιατρός δεν γνωρίζει από πριν ποιος είναι ευαίσθητος σε αντιδότηση και ποιος όχι, είναι αναγκασμένος να συστήσει σε όλους τους ασθενείς του να αποφύγουν τον καφέ κατά τη διάρκεια της θεραπείας και μόνο. Υπάρχουν όμως και κάποιοι ασθενείς που είναι ανένδοτοι στο θέμα του καφέ. Δεν θέλουν να τον κόψουν με τίποτα. Παλιότερα δινόταν εν γνώσει τους μια δοκιμαστική θεραπεία και αν δεν υπήρχε αντιδότηση συνέχιζαν πανευτυχείς τη θεραπεία τους μαζί με το καφεδάκι τους χωρίς κανένα πρόβλημα. Τι γινόταν όμως με αυτούς που είχαν απόλυτη ανάγκη την ομοιοπαθητική θεραπεία αλλά δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να αποχωριστούν τον καφέ τους; Γι αυτούς βρέθηκε λύση που εφαρμόζεται με πολλή επιτυχία τα τελευταία χρόνια. Επειδή η ομοιοπαθητική εξελίσσεται ως επιστήμη βρέθηκε ένα σχήμα φαρμάκων που προστατεύει από την αντιδότηση του καφέ. Έτσι σήμερα, ακόμη και οι φανατικοί του καφέ μπορούν να κάνουν ομοιοπαθητική θεραπεία αλλά και η σχέση της ομοιοπαθητικής με τον καφέ να αλλάξει, αφού δεν υπήρχε ποτέ κάποια ιδεολογική αντιπαλότητα, αλλά μόνο μια ανάγκη υπέρ του ασθενούς που προέκυπτε από την κλινική εμπειρία.