Η CIPLA ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ

Τα γενόσημα, φάρμακα - αντίγραφα, παράγονται σε χώρες όπως η Ινδία και σώζουν ζωές σε χώρες του 3ου Κόσμου, σε πείσμα των πολυεθνικών.

Στην περιοχή Παταλγκάνyκα της Βομβάης βρίσκεται η έδρα της Cipla, μιας ινδικής φαρμακευτικής εταιρείας που εδώ και καιρό χαλάει την πιάτσα των μεγάλων φαρμακευτικών πολυεθνικών της Δύσης. Η Cipla είναι από τους μεγαλύτερους παραγωγούς γενόσημων φαρμάκων.
Οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες (γνωστές ως «big pharma») θεωρούν ότι εταιρείες όπως η Cipla κάνουν «πειρατεία» που τους κοστίζει δισ. δολάρια, καθώς για κάθε πατενταρισμένο φάρμακο που δημιουργούν, έχει προηγηθεί έρευνα δισ. δολαρίων. Όμως, αυτή η πειρατεία σώζει ζωές. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις καταγγέλλουν ότι μόλις το 7% από τα 6 εκατομμύρια αρρώστους με AIDS που έχουν ζωτική ανάγκη θεραπείας έχουν πρόσβαση σε φάρμακα, ένα κενό που προσπαθούν να καλύψουν εταιρείες όπως η Cipla. 0 λόγος είναι η απλησίαστη τιμή τους όχι μόνο για τους φτωχούς Αφρικανούς, αλλά και για τις μεγάλες ανθρωπιστικές οργανώσεις και τους διεθνείς οργανισμούς.
Σαν σταυροφόρος ενάντια στο «ιατρικό απαρτχάιντ», ο γενικός διευθυντής της Cipla Γιουσέφ Χαμίεντ δηλώνει στην εφημερίδα Liberation ότι η εταιρεία του έχει ανοίξει «πόλεμο εναντίον μιας από τις μεγαλύτερες αδικίες στον κόσμο». Το 2001, ένα κοκτέιλ τριών φαρμάκων («τριθεραπεία») παρεχόταν από την Cipla στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα έναντι 340 δολαρίων ανά ασθενή το χρόνο. Την ίδια στιγμή, οι «big pharma» το χρέωναν Ι 0.400 δολάρια (30 φορές ακριβότερα!), κατηγορώντας παράλληλα τα γενόσημαως δεύτερης ποιότητας φάρμακα. Ας τα λένε «δευτεροκλασάτα» τα φάρμακα της Cipla εξάγονται σε 140 χώρες, ακόμα και στις ΗΠΑ. Το ιατρικό περιοδικό Lancet, πάντως, διαφωνεί με τη δυσφήμησή του και στο τεύχος της 2 Ιουλίου, επιβεβαιώνει κλινικά την αποτελεσματικότητα του Triomune.
Δεν είναι συμπτωματικό το ότι η Cipla βρίσκεται στην Ινδία. Στη χώρα υπάρχουν 28.000 εργαστήρια, κατατάσσοντάς την τέταρτη στις εξαγωγές φαρμάκων στον κόσμο. Χάπια, κρέμες, υπόθετα, όλο το «φαρμακείο» των μεγάλων εταιρειών της Δύσης περνάει από το... φωτοτυπικό μηχάνημα εταιρειών όπως η Cipla.
Τη στιγμή που η Pfizer (του Βιάγκρα) έχει ετήσιο προϋπολογισμό 12 δισ. δολάρια, η Cipla έχει 7 εκατομμύρια. Οι μεγάλες φαρμακευτικές ξοδεύουν Ι 5% του προϋπολογισμού στην έρευνα, ενώ εταιρείες όπως η Cipla μόνο 3%. Το 1997, οι μεγάλες φαρμακευτικές κυνήγησαν δικαστικά την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής, επειδή νομοθέτησε την κυκλοφορία γενοσήμων. Η δίκη αμαύρωσε μια για πάντα τη φήμη τους, αλλά παρ' όλα αυτά, οι «big pharma» και οι πλούσιες χώρες του Βορρά έχουν καταφέρει να επιβάλουν στις φτωχές χώρες του Νότου όρους που καθιστούν απαγορευτική την εισαγωγή γενόση μων φαρμάκων.
Λέει ο γενικός διευθυντής της Cipla: «Τους δίνουμε δωρεάν το Nevimune (φάρμακο κατά της μετάδοσης του AIDS από τη μητέρα στο παιδί), αλλά καμία κυβέρνηση δεν τολμά να το παραγγείλει! Οι απειλές για αντίποινα είναι τεράστιες».
Πάντως, η Cipla και το μοντέλο το οποίο πρεσβεύει κινδυνεύουν. Σύμφωνα με πρόσφατες αποφάσεις της ΠΟΥ, από το 2005, χώρες όπως η Ινδία θα πρέπει να περιμένουν είκοσι χρόνια μέχρι οι εταιρείες τους να αποκτήσουν το δικαίωμα να δημιουργούν «γενόσημα». Κακά νέα για τους φτωχούς όλου του κόσμου. Σήμερα, για παράδειγμα, στην Μπραζίλια της Βραζιλίας, μέσα από ένα τοπικό πρόγραμμα, 150.000 ασθενείς έχουν δωρεάν πρόσβαση σε θεραπείες, ακριβώς επειδή τα φάρμακα είναι γενόσημα. Όσο yια το «δευτεροκλασάτο» Triomune, είναι τέτοια η επιτυχία του, ώστε η Cipla τρέχει να το κατοχυρώσει, προτού το... αντιγράψουν τα μεγάλα εργαστήρια

Φαίνεται ότι τη σούπα των φαρμακευτικών δεν τη χαλάει μόνο η Ομοιοπαθητική. Και να δείτε τι θα γίνει με τις γονιδιακές θεραπείες της επόμενης δεκαετίας που θα πουλιούνται σε κάθε εργαστήριο της γειτονιάς και κανείς δεν θα μπορεί να τις ελέγξει.

Τι είναι τα γενόσημα (generic)
Τα γενόσημα είναι φάρμακα που αντιγράφουν τη σύνθεση εκείνων που ήδη κυκλοφορούν στην αγορά. Παρ' όλα αυτό, δεν είναι παράνομα, εφόσον ακολουθούν τις νόρμες της ΠΟΥ. Κοστίζουν φυσικό πολύ λιγότερο, αλλά έχουν ανάλογη δράση και αποτελεσματικότητα.

Με αφορμή δημοσίευμα του Νικόλα Λεοντόπουλου στο περιοδικό 4Τροχοί