ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΑΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΦΡΙΚΗ

Αλίμονο αν συνηθίσουμε στη φρίκη "Γλέντι με κοκτέιλ θανάτου για 20χρονη. Ξεψύχησε στο κρεββάτι μετά από διασκέδαση κάνοντας χρήση σκληρών ναρκωτικών και αλκοόλ." Είδηση συχνή, κοινότυπη. Τόσο συχνή που δεν μας κάνει πια καμμιά αίσθηση, ιδιαίτερα όσο δεν μας αφορά εμάς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας...Τί κάνει η Πολιτεία, πέρα από βαρύγδουπες εξαγγελίες; Μήπως πρέπει να κτυπήσει την πόρτα κάποιων επώνυμων το πρόβλημα για να ενδιαφερθούν πραγματικά; Με τα μέτρα καταστολής λύνεται το πρόβλημα; Ποιός αρμόδιος έχει αληθινά εντρυφήσει στο πρόβλημα σφαιρικά, ολοκληρωτικά, ώστε να αντιληφθεί τις πραγματικές αιτίες του; Μήπως χρειάζεται να δώσουμε στους νέους μας την ψυχολογική υποστήριξη που χρειάζονται πριν μπουν στη δίνη των ναρκωτικών; Ποιά είναι τα δημιουργικά διέξοδα που προσφέρονται στη νέα γενιά, για να μην βρίσκει την καταστροφική "φυγή" στον κόσμο της ψευδαίσθησης και του θανάτου; Πόσο έχουν λάβει υπόψη τους οι ιθύνοντες τις δυνατότητες της εναλλακτικής ιατρικής και ιδιαίτερα της ομοιοπαθητικής, να ενισχύουν τις θετικές ποιότητες του ανθρώπου και να εξασθενούν τις καταστροφικές τάσεις και ροπές του μέσα από τη θεραπεία; Πόσο τις έχουν αξιοποιήσει; Αμείλικτα ερωτήματα, που περιμένουν μια σωστή απάντηση, πριν είναι πολύ αργά...

Με αφορμή είδηση στην εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" της Κύπρου.