ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ. ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ... ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ
ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ. ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ... ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ
Πήρα το στιχάκι του τραγουδιού για τίτλο και το τροποποίησα λίγο, γιατί κάπως έτσι μοιάζει το ερώτημα που μου απευθύνουν συχνά οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν μια λοίμωξη ή παίρνουν χημικά φάρμακα γενικότερα. Και ακούγεται κάπως σαν δίλλημμα γιατί κυρίως το απευθύνουν άνθρωποι που ήδη παίρνουν αντιβιοτικά και ρωτούν αν μπορούν να τα διακόψουν για να πάρουν ομοιοπαθητικά.
Πρώτα από όλα δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση να διακόψει κανείς τα αντιβιοτικά ή τα χημικά φάρμακα για να πάρει ομοιοπαθητικά. Υπάρχουν ασθενείς που δεν μπορούν να διακόψουν τα χημικά τους φάρμακα, για πολλούς και διάφορους λόγους. Δεν σημαίνει, όμως, ότι αυτοί οι ασθενείς δεν μπορούν να πάρουν ταυτόχρονα και ομοιοπαθητικά φάρμακα. Και αυτό διότι άλλη δουλειά κάνουν τα χημικά φάρμακα και άλλη δουλειά κάνουν τα ομοιοπαθητικ
ά φάρμακα στον οργανισμό. Κανείς δεν θέλει να παίρνει χημικά φάρμακα, αλλά πρέπει να προσέχει και την ασφάλεια του οργανισμού του. Παλιότερα, όταν η ομοιοπαθητική δεν είχε τη σημερινή της εξέλιξη, έπεφτε πάντα ένας πανικός όταν αντιμετωπιζόταν ένας ασθενής που έπαιρνε χημικά φάρμακα. Του έλεγαν να σταματήσει αμέσως κάθε χημικό φάρμακο, να αποτοξινωθεί ο οργανισμός και μετά να πάρει μόνον ομοιοπαθητικά φάρμακα. Η αντιμετώπιση αυτή ήταν συχνά ιατρικά αντιδεοντολογική, αλλά έκρυβε και μεγάλους κινδύνους για τον ασθενή. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που οι ασθενείς αντιμετώπιζαν μεγάλα προβλήματα από την διακοπή και μάλιστα απότομη των χημικών τους φαρμάκων. Σε ορισμένες περιπτώσεις κινδύνεψαν και ζωές.
Το πρόβλημα ήταν ότι στο μυαλό κάποιων "ομοιοπαθητικών" είχε καρφωθεί η λανθασμένη ιδέα ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο αντιδοτείται από το χημικό φάρμακο, αλλά με αυτό τον τρόπο μάλλον κάλυπταν την αδυναμία τους να προσαρμοστούν στις σύγχρονες συνθήκες ομοιοπαθητικής θεραπευτικής αντιμετώπισης. Διαψεύσθηκαν πλήρως από την κλινική εμπειρία που απέδειξε μερικές δεκαετίες τώρα, ότι ένας σωστός ομοιοπαθητικός γιατρός δεν πρέπει να υποβάλλει τον ασθενή του στον κίνδυνο της απότομης διακοπής των χημικών φαρμάκων, αλλά με την παράλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία να φέρνει πρώτα τον οργανισμό σε ένα τέτοιο επίπεδο υγείας, ώστε να μπορεί να αποχωριστεί τα χημικά φάρμακα με πλήρη ασφάλεια.
Βέβαια για να τους δικαιολογήσω και λίγο θα πρέπει να πω ότι ορισμένες φορές αντιμετωπίζουμε και περιπτώσεις ασθενών που κάνουν κατάχρηση χημικών φαρμάκων που δεν τα χρειάζονται και μπορούν να τα αποχωριστούν χωρίς πρόβλημα. Και μια και το θέμα μας είναι τα αντιβιοτικά, ας το δούμε πιο συγκεκριμένα.
Βασικός κανόνας είναι να μην παίρνει κανείς αντιβιοτικά χωρίς να τον εξετάσει ο γιατρός και να του δώσει την συνταγή με το κατάλληλο, για την περίπτωση του, αντιβιοτικό. Δεύτερος κανόνας είναι να μην παίρνει κανείς έστω και το ενδεδειγμένο αντιβιοτικό για μεγάλο χρονικό διάστημα πέραν του απαραίτητου. Είναι πολλοί που συνεχίζουν το αντιβιοτικό από μόνοι τους, γιατί δεν «νοιώθουν πολύ καλά». Μα εδώ είναι που φαίνεται ότι το θέμα λοίμωξη είναι αποτέλεσμα της πεσμένης αμυντικής ικανότητας του οργανισμού, στην ενίσχυση της οποίας, η ομοιοπαθητική έχει την πλήρη ένδειξη της.
Το ομοιοπαθητικό φάρμακο θα ενισχύσει σε αυτές τις περιπτώσεις την άμυνα του οργανισμού, ο οργανισμός θα αντιμετωπίσει και με τα δικά του μέσα τα μικρόβια και θα τελειώσει ο φαύλος κύκλος της χρόνιας και υποτροπιάζουσας λοίμωξης. Τρίτος κανόνας είναι να μην αρχίζει και σταματά κανείς τα αντιβιοτικά άναρχα.
Όταν αρχίσει κανείς μια αντιβίωση δεν πρέπει να την σταματάει πριν από ένα ελάχιστο χρονικό όρι,ο που είναι απαραίτητο για την αποστείρωση του οργανισμού, γιατί τότε συμβάλλει απόλυτα στη δημιουργία ανθεκτικών μικροβίων. Όταν ξεκινάει κανείς αντιβίωση και τη σταματάει στη μέση είναι σαν να γίνεται σύμμαχος των μικροβίων και σταματάει τη μάχη μαζί τους για τους δώσει το χρόνο να μεταλλαχθούν και να αποκτήσουν αντοχή.
Κανείς δεν θέλει να παίρνει χημικά φάρμακα χωρίς λόγο. Όταν όμως πρέπει να το κάνει ας το κάνει με βάση τους κανόνες ασφαλείας για τον οργανισμό του και το περιβάλλον.
Η κλινική εμπειρία έχει δείξει ότι όταν κάποιος παίρνει χημικά φάρμακα, μπορεί χωρίς πρόβλημα να πάρει ταυτόχρονα και ομοιοπαθητικά φάρμακα, που ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού δίνουν πόρους στον οργανισμό, με αποτέλεσμα να θεραπεύεται γρηγορότερα και να αποδεσμεύεται από τα χημικά φάρμακα γρηγορότερα. Η θεραπευτική δύναμη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου είναι μεγάλη και μπορεί να αντιμετωπίσει πληθώρα ασθενειών. Αν όμως κληθεί να δράσει παράλληλα με τα χημικά φάρμακα δεν έχει κανένα πρόβλημα να το κάνει. Έτσι το τραγούδι και μαζί και χώρια για να φύγει η στεναχώρια είναι επίκαιρο στην περίπτωση αυτή.
-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr 23.12.08
