Skip to main content
Γιατί η ομοιοπαθητική δεν αποτελεί ιατρική ειδικότητα;

Γιατί η ομοιοπαθητική δεν αποτελεί ιατρική ειδικότητα;

Γιατί η ομοιοπαθητική δεν αποτελεί ιατρική ειδικότητα;

Ο  καθηγητής μας κ. Σπύρος Διαμαντίδης, έχει αφιερώσει αρκετές δεκαετίες από την δραστηριότητά του υπέρ της ομοιοπαθητικής για να την εντάξει ως ξεχωριστή ειδικότητα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Ελλάδας. Η προσπάθεια αυτή άρχισε με πρωτοβουλία του καθηγητή Σπύρου Διαμαντίδη, από πολύ παλιά επί υπουργίας του αείμνηστου Γιώργου Γεννηματά στο Υπουργείο Υγείας. Τότε που ο υπουργός Γιώργος Γεννηματάς δημιουργούσε και άλλες ιατρικές ειδικότητες, όπως η Γενική Ιατρική, η Ιατρικής της Εργασίας, η Ομοιοπαθητική κλπ. Τότε είχε δημιουργηθεί η Ομοιοπαθητική Επιτροπή του ΚΕ.Σ.Υ. (Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας) στην οποία γενικός γραμματέας ήταν ο Σπύρος Διαμαντίδης. 
Εκείνη την περίοδο η προσπάθεια της ομοιοπαθητικής να επιβληθεί και να εγκατασταθεί ως μία ξεχωριστή ειδικότητα πολεμήθηκε από πολλές μεριές και η προσπάθεια αυτή έμεινε μετέωρη χωρίς να κλείσει όμως οριστικά ακόμη και σήμερα. Παρoλαυτά επικράτησε άτυπα η άποψη ότι η ομοιοπαθητική, λόγω της ευρύτητας του επιστημονικού της αντικειμένου, δεν μπορεί να υπάρξει ως ξεχωριστή ιατρική ειδικότητα αλλά μπορεί να υπάρξει ως μια αυτόνομη εναλλακτική ή συμπληρωματική θεραπευτική προσέγγιση. 
Έτσι σήμερα το Υπουργείο Υγείας και ο νόμος γενικότερα εγκρίνουν και υποστηρίζουν το ομοιοπαθητικό φάρμακο σύμφωνα με τους κανόνες έγκρισης οποιουδήποτε άλλου χημικού ή μη φαρμάκου. Όμως ένα φάρμακο, πχ το ομοιοπαθητικό φάρμακο, δεν μπορεί να χαρακτηρίζει και να κατονομάζει τους χρήστες του ως "ομοιοπαθητικούς", αλλά τους γιατρούς ή τους λειτουργούς υγείας τους χαρακτηρίζει η ιατρική πράξη που κάνουν και όχι το φάρμακο που χρησιμοποιούν. Διότι καταυτόν τον τρόπο οι υποστηρικτές αυτής της λογικής τοποθέτησης θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν τους παιδίατρους ως "σιροπολόγους" , τους νευρολόγους ως "αγχολυτικούς", τους γυναικολόγους ως "ορμονολογικούς", τους καρδιολόγους ως "καρδιοτονωτικούς", τους ορθοπεδικούς ως "γυψολόγους" κ.ο.κ. Η θεώρηση αυτή, κατανοητή και λογικά βασισμένη, δίνει και την ευρύτερη έννοια της ομοιοπαθητικής και κατοχυρώνει επίσημα την θεώρηση ότι ομοιοπαθητικός δεν είναι μόνον αυτός που χρησιμοποιεί ομοιοπαθητικά φάρμακα. 
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μπορούν εκ του νόμου και της ιατρικής δεοντολογίας να τα χρησιμοποιούν όλοι οι γιατροί, όλων των ειδικοτήτων. Έτσι ο γιατρός κάθε ειδικότητας, παράλληλα με τα χημικά φάρμακα επιλογής του, έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί και ομοιοπαθητικά φάρμακα της επιλογής του, για να κάνει μία συνδυασμένη θεραπεία στον ασθενή του. Με αυτόν τον τρόπο τίθεται τέρμα στην δυναστεία της αποκλειστικής διαχείρισης των ομοιοπαθητικών φάρμακων από τους "ομοιοπαθητικούς", αφού αυτούς ούτε το επίσημο κράτος ούτε ο νόμος τους αναγνωρίζει ως μέλη μιας ειδικότητας που δεν υφίσταται. 
Γι’ αυτό το λόγο σήμερα η Προηγμένη Ομοιοπαθητική σε πλήρη ευθυγράμμιση με το νόμο, που δεν είναι μόνο ελληνικός αλλά ισχύει σε όλο σχεδόν τον κόσμο, έρχεται να δώσει τη λύση μέσω των ομοιοπαθητικών συνθέσεων που υιοθετεί στην ένταξη της ομοιοπαθητικής σε κάθε θεραπευτική πράξη όλων των γιατρών, όλων των ειδικοτήτων. 

Γίνεται αντιληπτό ότι η Προηγμένη Ομοιοπαθητική αποτελεί μια εξελικτική συγκυρία της επιστήμης της Ομοιοπαθητικής στη σύγχρονη εποχή, πάντοτε όμως βασιζόμενη στις βασικές Χανεμανικές αρχές.
 

Άρθρο του καθηγητή κ. Σπύρου Διαμαντίδη