Skip to main content
ΣΠΥΡΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΙ

Έχουμε κατά καιρούς μερικούς πεισμωμένους ασθενείς, οι οποίοι δεν θέλουν με κανένα τρόπο να αναφέρουν στον αλλοπαθητικό γιατρό τους ότι κάνουν ή αρχίζουν ομοιοπαθητική θεραπεία.

Προσωπικά επιμένω πάντα να ενημερώνεται ο αλλοπαθητικός συνάδελφος μου, ότι και εγώ ως ομοιοπαθητικός γιατρός συμμετέχω ομότιμα και ισότιμα στη θεραπευτική προσπάθεια με την ομοιοπαθητική θεραπεία, που δεν επηρεάζεται καθόλου αλλά ούτε και επηρεάζει την αλλοπαθητική θεραπεία.

Δεν με νοιάζει ποιά θεραπευτική μέθοδος θα πάρει τη δόξα για την θεραπεία, αλλά με νοιάζει μόνο το συμφέρον του ασθενούς όσον αφορά την υγεία. Και κάθε φορά που η ομοιοπαθητική θεραπεία ενδείκνυται για κάποιον ασθενή που ζητάει τη βοήθεια μου, εγώ είμαι πάντα κοντά του.

Η εχθρική στάση κάποιων αλλοπαθητικών συναδέλφων έναντι της ομοιοπαθητικής ιατρικής δημιούργησε το παραπάνω φαινόμενο, με αποτέλεσμα κάποιοι ασθενείς να θέλουν να αποφύγουν την ενημέρωση των αλλοπαθητικών γιατρών τους για την παράλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία, ώστε να μην εισπράξουν αρνητικά και επιτιμητικά σχόλια. 

Αν θέλουμε να αναλύσουμε το φαινόμενο πρέπει να θυμηθούμε  ότι οι ομοιοπαθητικοί ασθενείς δεν προέρχονται από παρθενογένεση. Όλοι, ανεξαιρέτως, έχουν μια προϊστορία και μια σχέση με αλλοπαθητικούς γιατρούς. Καλώς ή κακώς  η μερίδα των συνειδητοποιημένων και σωστά ενημερωμένων ομοιοπαθητικών ασθενών είναι σχετικά μικρή στην Ελλάδα. Έτσι, όσοι έρχονται στην ομοιοπαθητική ιατρική βρίσκονται σε θεραπευτικό αδιέξοδο ή υιοθετούν πιο εναλλακτική και οικολογική φιλοσοφία, τόσο για τον εαυτό τους όσο και για τη φύση.

Η ολοένα και αυξανόμενη οικολογική συνείδηση των πολιτών της σημερινής απειλούμενης κοινωνίας, μοιραία στρέφει το ενδιαφέρον τους και προς την ομοιοπαθητική ιατρική. Η πλήρης έλλειψη παρενεργειών από τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, σε συνδυασμό με τη φυσική τους προέλευση και την απόλυτα φυσική επεξεργασία τους χωρίς χημικά μέσα, καθιστούν την ομοιοπαθητική ελκυστική σε όσους έχουν οικολογικές ανησυχίες.

Όλα αυτά, όμως, δεν αλλάζουν την ροή των πραγμάτων, που θα άλλαζε λίγο μόνο εάν η ομοιοπαθητική ήταν ενταγμένη στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, όπως γίνεται από παράδοση στην Αγγλία και σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες. Αφού κάθε ασθενής που αναζητά την ομοιοπαθητική είναι μέλος ενός ασφαλιστικού οργανισμού, σημαίνει ότι μόλις ασθενήσει θα αποτανθεί αρχικά στην αλλοπαθητική ιατρική, αφού αυτή είναι ενταγμένη στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και καλύπτεται από το ασφαλιστικό του ταμείο. Η ομοιοπαθητική ιατρική θα είναι η εν συνεχεία επιλογή του, αν αντιμετωπίσει θεραπευτικό αδιέξοδο. Έτσι η ομοιοπαθητική ιατρική θα μπορούσε να είναι ένα από τα βαρόμετρα τόσο της οικολογικής κατεύθυνσης μιας κοινωνίας, όσο και της πρακτικής αποτελεσματικότητας ενός συστήματος υγείας, όπου η συμπλήρωση του από την ομοιοπαθητική κρίνεται αναγκαία.

Αυτό ακριβώς δείχνει ότι η ομοιοπαθητική δεν έρχεται να εξοστρακίσει και να αντικαταστήσει την αλλοπαθητική, αλλά να την συμπληρώσει και να προσφέρει περισσότερα θεραπευτικά μέσα.

Και, αν είμαστε ρεαλιστές, θα πούμε ότι αυτός είναι ο πολύ μεγάλος και ουσιαστικός ρόλος της ομοιοπαθητικής, τον οποίο φέρνει σε πέρας επειδή έχει τη δυνατότητα να δίνει λύσεις σε θεραπευτικά αδιέξοδα. Σε ένα σύστημα όπως το ιατρικό, που συνεχώς εξελίσσεται και εξοπλίζεται ολοένα με πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα, ο ρόλος της ομοιοπαθητικής όχι μόνο δεν υποβαθμίζεται αλλά αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο, αποδεικνύοντας τη διαχρονικότητα της, που βασίζεται στο θεραπευτικό αποτέλεσμα το οποίο προσφέρει.

Μερικοί αλλοπαθητικοί γιατροί, που δεν είναι ρεαλιστές και είναι ανενημέρωτοι για τη σωστή ομοιοπαθητική, την αντιμετωπίζουν σαν ανταγωνιστή και με αστεία έως εξωπραγματικά επιχειρήματα προσπαθούν να την υπονομεύσουν και να την πολεμήσουν. Ξεχνούν όμως ότι με αυτό τον τρόπο υποβιβάζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους στα μάτια των ασθενών, γιατί οι ασθενείς έχουν κρίση αλλά και σχεδόν πάντα είναι περισσότερο ενημερωμένοι από εκείνους, για το τι μπορεί να τους προσφέρει η ομοιοπαθητική.

Δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι συχνά το λάθος ξεκινάει από τους ομοιοπαθητικούς και «ομοιοπαθητικούς», που διαχειρίστηκαν την ομοιοπαθητική με φανατισμό, απερισκεψία και περιστασιακή αλαζονεία, πυροδοτώντας έτσι μια υπερβολική και απερίσκεπτη αντίδραση ορισμένων αλλοπαθητικών γιατρών που ένοιωσαν ότι η ομοιοπαθητική τους ανταγωνίζεται. Οι φανατικοί «ομοιοπαθητικοί» που χρησιμοποιούν τη φαρμακευτική χημεία ως τον αποδιοπομπαίο τράγο όλων των κακών της σύγχρονης κοινωνίας, μπερδεύουν την αξία των θεραπευτικών μέσων με την κατάχρηση εξουσίας και αυθεντίας που εμφανίζουν ορισμένοι αλλοπαθητικοί γιατροί αλλά απεμπολούν και το δικαίωμα των ασθενών να αποφασίζουν για τον εαυτό τους.

Ευτυχώς, οι φανατικοί και των δύο πλευρών είναι μια μικρή μειοψηφία, οπότε, τελικά, οι ισορροπίες διατηρούνται, αλλά με μεγάλο αγώνα όλων των συνετών ομοιοπαθητικών γιατρών, που με ρεαλισμό και περίσκεψη προσπαθούν να υπηρετούν πάντα το συμφέρον των ασθενών και όχι διαπλεκόμενα συμφέροντα ένθεν κακείθεν.

-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr