ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ, ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΑΣΤΟΥ, ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Μ.Κ γυναίκα 44 ετών

Η 1η μου επαφή με την ομοιοπαθητική έγινε αρχές του 2003 μετά το θάνατο του αδελφού μου, όταν ήρθα αντιμέτωπη με κρίσεις πανικού σε ένα ανέκφραστο πένθος. Αρχικά ζήτησα βοήθεια από ψυχίατρους του ΙΚΑ που ο καθένας έκανε την δική του διάγνωση δίνοντας και την δική του θεραπεία από κοκτέιλ ψυχοφαρμάκων, που σημειωτέον ποτέ δεν πήρα.

Ψάχνοντας να βρω βοήθεια, μία φίλη μου γιατρός με συστήνει στην ομοιοπαθητικό της και έτσι ξεκινά η γνωριμία μου με την ομοιοπαθητική. Με την βοήθεια της ομοιοπαθητικού άρχισα σιγά σιγά να αντιμετωπίζω και να κατανοώ τα συμπτώματά μου με αποτέλεσμα να χρησιμοποιώ μόνο τα ομοιοπαθητικά στις κρίσεις και τελικά να μην έχω ανάγκη κανένα από τα δύο. Αποδέχτηκα το γεγονός και άρχισα ψυχοθεραπεία.

Αργότερα αρχές του 2005 ήρθε ο καρκίνος. Μαστεκτομή και στη συνέχεια χημειοθεραπεία και ακτινοβολίες. Η ομοιοπαθητική με βοήθησε να νιώθω δυνατή και να παίρνω μόνο τα καλά από την θεραπεία χωρίς ιδιαίτερες παρενέργειες ξεκινώντας παράλληλα και διατροφή.

Το Φεβρουάριο του 2009 ο καρκίνος επανήλθε με πνευμονική εντόπιση. Ξανά χημειοθεραπεία, αλλά αυτή τη φορά χωρίς την βοήθεια της ομοιοπαθητικής λόγω οικονομικών δυσκολιών. Θεωρώ ότι αυτό έκανε κακό στην υγεία μου - απαράδεκτο να μη μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου επειδή δεν καλύπτονται από τα δημόσια ταμεία υγείας - ενώ στο εξωτερικό δίνονται παράλληλα με πολύ καλά αποτελέσματα αποδεδειγμένα (ΚΑΝΑΔΑΣ). Στη συνέχεια τον Αύγουστου του 2010 μετά από follow up εντοπίστηκε μετάσταση στα οστά και ο δείκτης Ca 15-3 στα ουράνια. Έκανα ότι μου είπαν οι γιατροί και αποφάσισα πάση θυσία να συνεχίσω την ομοιοπαθητική με τη βοήθεια της γιατρού μου. Ο δείκτης έπεσε από 700 στα 260 μέσα σε 2-3 μήνες. Σήμερα ο δείκτης έφτασε τα 106 και ο γενικός CEA 3.3!!!!

Η ομοιοπαθητική βοηθά τον οργανισμό να είναι δυνατός να πολεμά τον καρκίνο με φυσικό τρόπο και να δέχεται την θεραπεία της συμβατικής ιατρικής χωρίς παρενέργειες. Δουλεύω και ζω μία φυσιολογική ζωή, αν μου έλεγαν ότι δεν έχω τίποτα θα τους πίστευα, η ασθένεια είναι μόνο στα χαρτιά και τους έχω αφήσει να ασχολούνται με τα πρωτόκολλα τους.

Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να καλύπτονται από τα ταμεία του ΙΚΑ κλπ για να βοηθηθούν ασθενείς ακόμα και  με χρόνιες ασθένειες. Είναι πολύ φθηνότερα από τα φάρμακα της συμβατικής ιατρικής, αν σκεφτεί κανείς ότι μία θεραπεία αντικαρκινικού κοστίζει 1500 ευρώ. Ας σκεφτούν λοιπόν τον ασθενή για μία φορά ουσιαστικά και ας δώσουν μία φορά χέρι βοηθείας σε αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους γιατρούς που βοηθούν και νοιάζονται και ας γίνουν αυτοί παράδειγμα προς μίμηση.