ΚΗΛΗ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΟΥ ΔΙΣΚΟΥ, ΧΟΝΔΡΟΜΑΛΑΚΥΝΣΗ, ΑΓΧΩΔΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΕΠΙΛΗΨΙΑ ΣΚΥΛΟΥ, ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΣΚΥΛΟΥ

Κ. Θ. άνδρας 35 ετών.  

Προβλήματα ορθοπεδικά. Δηλαδή πόναγε η μέση μου , από πολλά χρόνια πόναγε η μέση, από τη μικρή ηλικία. Αυτό είναι το πρώτο ορθοπεδικό πρόβλημα που είχα. Μετά στο στρατό από βάρη που σήκωνα και από πολύ περπάτημα που έκανα άρχισε να με πονάει το αριστερό μου γόνατο. Εκεί με πήγανε στο γενικό νοσοκομείο της αεροπορίας και μου δώσανε αντιφλεγμονώδη χάπια και για λίγο πέρασε αυτό. Μετά που έφυγα από το στρατό ξαναεμφανίστηκε σε χειρότερη μορφή το αριστερό πόδι, επειδή πόναγε το αριστερό άρχισα να ρίχνω το βάρος στο δεξί περπατώντας και έπαθε και το δεξί το ίδιο πράγμα πιό ήπια.

Το καλοκαίρι του 1996 αποφάσισα να πάω στην ομοιοπαθητική. Δεν ήξερα για ομοιοπαθητικά φάρμακα, είχα ακούσει ότι υπάρχουν, αλλά δεν ήξερα ότι έχουν τέτοια αποτελεσματικότητα. Τα ομοιοπαθητικά τα γνώρισα το 1994, όχι για ανθρώπους όμως, έχω ένα λυκόσκυλο το οποίο πάσχει από ορθοπεδικά προβλήματα και επιληψία. Ομοιοπαθητικά φάρμακα μου συνέστησε μία φαρμακοποιός για το σκύλο. Εγώ δεν είχα σκεφθεί ότι είναι και για ανθρώπους. Από την πρώτη δόση που άρχισε να παίρνει χάπια, άρχισαν οι κρίσεις οι επιληπτικές να γίνονται πιό ελαφριές.

Σιγά σιγά τα ορθοπεδικά του προβλήματα εξαφανίστηκαν τελείως. Αυτό βέβαια είναι και μία απόδειξη ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, δεν μπορεί να πεί κανείς ότι αυθυποβάλλεται ο άνθρωπος ή ότι λέει ψέμματα ή ότι έχει κάποιο συμφέρον. Το ζώο δεν έχει λογική, δεν μπορεί να αυθυποβληθεί ούτε να πεί ψέμματα.

Όταν πιά το 1996 απελπίστηκα για τη μέση μου σκέφθηκα ότι ίσως να υπάρχουν και για ανθρώπους φάρμακα. Η κτηνίατρος που παρακολουθούσε το σκύλο μου μου είχε πεί ότι είναι και για ανθρώπους, μου είχε πεί ότι είναι κυρίως για ανθρώπους και λιγότερο για ζώα. Μέσα στον πρώτο καιρό άρχισα να νιώθω βελτίωση κυρίως στη μέση μου. Δηλαδή αισθάνθηκα τη μέση μου σα να ήτανε χρόνια πριν, που ήταν καλύτερα. Μετά άρχισε σιγά-σιγά η καλυτέρευση και του γόνατου. Από τον πρώτο καιρό είδα μιά βελτίωση θεαματική, δεν την πίστευα, που με τα αλλοπαθητικά φάρμακα πήγαινα χειρότερα και με πείραξαν και στο στομάχι. Αυτά δεν με πείραζαν και στο στομάχι, δεν ήτανε τοξικά, δεν είχαν παρενέργειες.

Το Νοέμβριο του 1996 πέθανε η μάνα μου και πέρασα άσχημη κατάσταση ψυχικά. Πήρα αυτό το σχήμα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων για να τονώνομαι ψυχικά να μπορέσω να αντέξω γιατί δουλεύω κιόλας, και ήτανε άσχημη η κατάσταση που πέρασα. Και αυτό με τόνωσε και ψυχικά. Είχα μεγάλο άγχος, μεγάλο στρές, μεγάλη ένταση νευρική. Και με ηρέμησε.