ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΗ ΝΕΥΡΩΣΗ, ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ C, ΧΡΟΝΙΑ ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ, ΦΟΒΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Χ.Γ. γυναίκα 48 ετών.

Στην ομοιοπαθητική ήρθα πριν 11-12 χρόνια. Γιατί ήρθα στην ομοιοπαθητική. Πριν 17 χρόνια διάβασα σε μία εφημερίδα ότι μιά μάνα σκότωσε ένα παιδί και τρελλάθηκα. Μία έμμονη τρομακτική ιδέα, ότι θα σκοτώσω σώνει και καλά τα παιδιά μου. Απευθύνθηκα στους γιατρούς, στους κλασσικούς γιατρούς. Αυτός ο φόβος, αυτή η εμμονή ήταν κάτι το τραγικό, ήταν σαν καρκίνος του μυαλού.. Απ'το πρώτο εξάμηνο, από τους πρώτους τρείς μήνες περίπου άρχισα να βλέπω κάτι το καλύτερο. Σιγά-σιγά άρχισα να κόβω τα φάρμακα κι έφτασα στο σημείο να μην υπάρχει πλέον αυτό το πράγμα. Δόξα τω Θεώ τελείωσε αυτό.

Μου παρουσιάστηκε ένα άλλο πρόβλημα εντελώς ξαφνικά, από έναν πόνο, επί ένα μήνα δεν ήμουνα καλά, είχα συμπτώματα όπως ήτανε η γρίππη και δεν τάδωσα πολλή σημασία, κάποιο πρωί σηκώθηκα και αισθάνθηκα εδώ στην πλευρά του συκωτιού κάτι να είναι πρησμένο. Πήγα στο εφημερεύον νοσοκομείο, μου διαπιστώσανε ευερέθιστο έντερο και μεγάλο συκώτι και μου δώσανε να κάνω εξετάσεις και βγαίνω θετική στην ηπατίτιτδα C. Παίρνω αμέσως τηλέφωνο εδώ, από κεί και πέρα άρχισα και πάλι τη θεραπεία και μέχρι στιγμής δεν έχουν ανέβει ποτέ οι τρανσαμινάσες, δεν έχω κάνει ποτέ θεραπεία και ο,τι δήποτε άλλο μικρό ή μεγάλο πρόβλημα χει παρουσιαστεί με το κεφάλι μου, με ζάλη, όλα βαίνουν καλώς.

Και ξέχασα να σας πώ ότι με το παιδί μου το μεγάλο είχαμε πρόβλημα με τα πνευμόνια. Κάθε ένα μήνα είχαμε ακροαστικά, αντιβίωση, μέχρι που του δώσαμε αerolin. Πάλι τον έφερα εδώ τον κοίταξε. Κάναμε αυτή τη θεραπεία, έκτοτε το παιδί ούτε aerolin παίρνει αλλά ούτε και ξανααρρώστησε από ακροαστικά. Παθαίνει μία γρίππη, την περνάει στο πόδι μέσα σε μία μέρα του περνάνε τα πάντα. Τώρα έχω το δεύτερο παιδί μου που έχει ψυχολογικό πρόβλημα, κάποιες φοβίες, είναι λίγο το διάστημα ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία της θεραπείας. Με τους δύο πρώτους μήνες το παιδί είναι τελείως διαφορετικό από ό,τι ήτανε που ίδρωνε, που φοβότανε, που χανότανε κι όλα αυτά. Τώρα είναι καλύτερα.