Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΒΙΟΑΝΑΔΡΑΣΗΣ ΕΦΤΑΣΕ ….ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΒΙΟΑΝΑΔΡΑΣΗΣ ΕΦΤΑΣΕ ….ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!
Εργασιακό στρες είναι αυτό που βιώνει ο εργαζόμενος επί οκτώ ώρες κάθε μέρα στο εργασιακό του περιβάλλον. Αν υπολογίσει κανείς και το χρόνο που χρειάζεται για να πάει στη δουλειά του και να γυρίσει, τότε η διάρκεια του εργασιακού στρες αυξάνεται σημαντικά.
Οι στρεσογόνοι παράγοντες που βιώνει ο εργαζόμενος στην εργασία του είναι πολλοί. Μπορεί να ξεκινούν από τα πιο απλά πράγματα όπως η εργονομία της θέσης εργασίας που γεμίζει με μυϊκές εντάσεις το σώμα και τα χέρια με αποτέλεσμα περιοδεύοντες μυϊκούς πόνους και καταλήγουν στα πιο σύνθετα όπως οι σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων. Το πρόβλημα των πολύ βασανιστικών και επίμονων οσφυϊκών πόνων που δεν έχουν οργανικό υπόστρωμα αλλά ταλαιπωρούν χιλιάδες εργαζόμενους είναι ένας από τους πιο δαπανηρούς εργασιακούς στρεσογόνους παράγοντες.
Το επίσημο κόστος του εργασιακού στρες είναι 670 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ανεπίσημο είναι αυξημένο κατά 35% τουλάχιστον. Αν το κόστος του εργασιακού στρες μειωνόταν στο μισό, θα εξασφάλιζε 335 δισεκατομμύρια ευρώ τουλάχιστον για την αντιμετώπιση της σημερινής οικονομικής κρίσης. Ίσως η πιο σημαντική συνεισφορά στην λύση του προβλήματος. Το κόστος του εργασιακού στρες είναι τεράστιο δεδομένου ότι δημιουργεί 150.000.000 (εκατόν πενήντα εκατομμύρια) χαμένες μέρες εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάθε χρόνο εκτός των άλλων εξόδων που αφορούν περίθαλψη, ασφάλεια κτλ. Τα 40.000.000 των χαμένων ημερών εργασίας, αφορούν μόνο την Αγγλία. Για να έχουμε μια πιο σαφή εικόνα του μεγέθους ας υποθέσουμε ότι η απώλεια αυτή αφορούσε μόνο την αυτοκινητοβιομηχανία. Οι σημερινές αυτοματοποιημένες αυτοκινητοβιομηχανίες χρειάζονται τρεις μέρες εργασίας για την παραγωγή ενός αυτοκινήτου. Εμείς ας υποθέσουμε ότι χρειάζονται δέκα μέρες. Τότε η απώλεια αντιστοιχεί με 15.000.000 (δεκαπέντε εκατομμύρια) αυτοκίνητα μείον στην ετήσια Ευρωπαϊκή παραγωγή!! Βέβαια το τραγικά τεράστιο αυτό κόστος το πληρώνει τόσο η παραγωγή προϊόντων όσο και η παροχή υπηρεσιών.
Το οξύτατο αυτό πρόβλημα προκάλεσε έντονη ανησυχία στην Ευρωπαϊκή Ένωση που δημιούργησε επιτροπές και συμβούλια ειδικών για την άμεση αντιμετώπιση του εργασιακού στρες που το ονόμασε «παγκόσμια επιχειρηματική επιδημία». Όπως είναι γνωστό όταν στην επιχείρηση μας αντιμετωπίζουμε οικονομικό πρόβλημα, το πρώτο μέτρο που λαμβάνουμε είναι να περιορίσουμε τα έξοδα. Το έξοδο του εργασιακού στρες είναι ίσως το πιο παράλογο και εν πολλοίς αδικαιολόγητο έξοδο των εταιρειών. Και το πρόβλημα αυτό δεν παραμένει μόνο εντός της εταιρείας αλλά επεκτείνεται και επηρεάζει την Εθνική οικονομία των κρατών.
Για την αντιμετώπιση του εργασιακού στρες ξεκινούμε από τον άνθρωπο, τον εργαζόμενο σε όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας. Θωρακίζουμε από το εργασιακό στρες, πρώτα τον εργαζόμενο δηλαδή αυτόν που είναι το κύτταρο της επιχείρησης, με αποτέλεσμα να θεραπεύεται και η εταιρεία από την ασθένεια του εργασιακού στρες. Όταν οι εταιρείες θεραπεύονται, προκύπτει μεγαλύτερη συνεισφορά στο εθνικό προϊόν άρα υγιέστερη εθνική οικονομία. Οι διεθνείς στατιστικές βεβαιώνουν ότι η ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη μέθοδος για τον έλεγχο του εργασιακού στρες είναι η βιοανάδραση. Μέθοδος επιστημονική που μαθαίνει στον εργαζόμενο τον τρόπο να απευαισθητοποιείται από τους στεσογόνους παράγοντες, αφού σήμερα το στρες είναι μετρήσιμο και απεικονίζεται στην οθόνη του υπολογιστή. Αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται αναίσθητος, αλλά ότι επιτυγχάνει ένα τέτοιο βαθμό εσωτερικού ελέγχου του στρες που του εξασφαλίζει φυσιολογική λειτουργία χωρίς την επίπτωση των πολυποίκιλων προβλημάτων του στρες. Το στρες είναι σαν τη φωτιά. Όταν είναι ελεγχόμενη δίνει πολλαπλά ευεργετήματα. Όταν είναι ανεξέλεγκτη καταστρέφει τα πάντα.
Με τη βιοανάδραση ο εργαζόμενος μαθαίνει να αξιοποιεί και να διαχειρίζεται με τον πιο αποδοτικό τρόπο τους δικούς του πόρους. Έτσι αυξάνεται το επίπεδο υγείας και απόδοσης του. Με την βιοανάδραση δεν έχουμε μόνο το παθητικό κέρδος λόγω αύξησης του επιπέδου υγείας του εργαζόμενου, αλλά και το ενεργητικό κέρδος από την αύξηση της αποδοτικότητας του. Οι διεθνείς οικονομολογικοί κύκλοι τείνουν να συμφωνήσουν ότι τελικά η βιοανάδραση είναι ίσως το πιο χειροπιαστό και ασφαλές εργαλείο για την ανάκαμψη από την οικονομική ύφεση αφού αλλάζει το εργασιακό μοντέλο και από αποτυχημένα κερδοκεντρικό και χρηματοβόρο το μετατρέπει σε ανθρωποκεντρικό και περισσότερο παραγωγικό.
Οι οικονομίες που δεν θα προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα θα είναι αυτές με τις μικρότερες πιθανότητες να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση κι αυτό διότι η οικονομική κρίση επιτείνει τις επιπτώσεις του εργασιακού στρες. Η εφημερίδα Financial Times σε πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι οι απουσίες από την εργασία αυξήθηκαν κατά 17% λόγω της οικονομικής κρίσης. Το φαινόμενο λοιπόν τείνει να πάρει μορφή ντόμινο. Αφού όμως η λύση της βιοανάδρασης υπάρχει, μπορούμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι. Άλλωστε ουδέν κακόν αμιγές καλού.
-Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ"
