ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΡΙΣΕΩΝ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΡΙΣΕΩΝ

Σύμφωνα με το management δηλαδή τη διοίκηση και τη διαχείριση ενός οργανισμού, μιας επιχείρησης, ενός κράτους, κρίση θεωρείται και ονομάζεται κάθε γεγονός που δημιουργεί μια συγκέντρωση αρνητικού ενδιαφέροντος και παράγει αρνητικές επιπτώσεις στη χρηματοοικονομική κατάσταση, στη σχέση με τους πελάτες τους φίλους ή τους συμμάχους ή και στη φήμη του ανωτέρω οργανισμού.

Αυτό δηλαδή που συμβαίνει στην Ελλάδα τώρα.  Έχει συγκεντρώσει επάνω της ένα τεράστιο αρνητικό ενδιαφέρον με κρίσιμες επιπτώσεις στη χρηματοοικονομική της κατάσταση, διαταραχή στη σχέση της με τους συμμάχους και φίλους της και βέβαια με έντονα τραυματισμένη τη φήμη της.

Συνηθίζω να παραλληλίζω την οικονομική κατάσταση ενός οργανισμού με την ενεργειακή κατάσταση του ανθρώπινου οργανισμού. Όταν η ενεργειακή μπαταρία του οργανισμού είναι φορτισμένη το άτομο είναι ενεργητικό, ήρεμο ικανοποιημένο τα βρίσκει καλλίτερα με τον εαυτό του και τους άλλους και όλα του φαίνονται εύκολα τόσο που να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο. Όταν η ενεργειακή μπαταρία του οργανισμού είναι άδεια και ξεφόρτιστη τότε τα πάντα φαντάζουν δύσκολα, οι προσωπικές σχέσεις περνάνε κρίση, η κατάθλιψη είναι προ των πυλών και το ποτήρι είναι μετά βίας μισοάδειο.

Τότε συχνά ο άνθρωπος προσπαθεί να δανειστεί ενέργεια από κάποιον άλλο. Κάποιον που τον θεωρεί κοντά του, κάποιον που τον θεωρεί δικό του. Θέλει να μιλήσει, να παρηγορηθεί, να ακούσει λόγια υποστηρικτικά, να πάρει ελπίδα, να νοιώσει στήριξη, ζεστασιά ακόμη και προστασία. Σε περίπτωση κρίσης βέβαια θα πρέπει και ο ίδιος να είναι πιο υποστηρικτικός προς τον εαυτό του. Πρέπει να υποστηρίξει τους ιστούς τα όργανα και τα κύτταρα του. Πρέπει να φάει πιο υγιεινά, να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί περισσότερο, να συμμαζέψει και να διατηρήσει την ενέργεια του, να υποστηρίξει όσο μπορεί τον εαυτό του. Χρειάζεται τα κύτταρα του ως συμμάχους και όχι σαν εχθρούς και αντιτιθέμενους. Αυτό τελικά λέγεται διαχείριση κρίσης για να μπορέσει να βγει από την κρίση.

Κάνει το ίδιο και η Ελλάδα; Είναι υποστηρικτική προς τον εαυτό της; Υποστηρίζει τους ιστούς τα όργανα και τα κύτταρα της, δηλαδή τους πολίτες της; Δίνει η πολιτεία πραγματικά και όχι ψεύτικα το καλό παράδειγμα προσπαθώντας να συμμαζέψει την ενέργεια της, τους πόρους της και να περιορίσει τις σπατάλες της; Έχει πείσει τα κύτταρα της, δηλαδή τους πολίτες της ότι είναι ειλικρινής; Έχει καταφέρει να τους κάνει συμμάχους και όχι αντιτιθέμενους; Αν το καταφέρει αυτό θα έχει κάνει διαχείριση της κρίσης.

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τη διαχείριση κρίσεων, αλλά άλλο διαχείριση κρίσης και άλλο μέτρα για τη διαχείριση της αντίδρασης που δημιουργείς εσύ ο ίδιος. Η διαχείριση κρίσεων περιλαμβάνει ολόκληρη μεθοδολογία, εκτελείται με βάση συγκεκριμένο σχέδιο, οργάνωση και καθοδήγηση. Στη διαχείριση κρίσεων είναι απαραίτητο να γνωρίζεις τι κάνεις και γιατί το κάνεις και κυρίως να είσαι ελεύθερος να το εφαρμόσεις. Το βασικό είναι ότι η διαχείριση κρίσεων απαιτεί δράσεις και σχεδιασμό πριν από την κρίση. Δηλαδή απαιτεί πρόβλεψη. Ο σχεδιασμός εκτός των άλλων στοχεύει στην ελαχιστοποίηση της απώλειας των πόρων που απομένουν αλλά και στην αξιοποίηση των πόρων που είχαν μείνει αναξιοποίητοι. Τα κάνει αυτά η Ελλάδα; 

Η κρίση σημαίνει για τον οργανισμό απειλή. Είναι δηλαδή ένα στρες μια καταπόνηση. Ο ανθρώπινος οργανισμός αντιδρά απέναντι στο στρες με διέγερση του συμπαθητικού κλάδου του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Η διέγερση του συμπαθητικού αποσκοπεί στη δραστηριοποίηση όλων εκείνων των μηχανισμών που θα βοηθήσουν τον οργανισμό να είναι ικανός για πάλη ή φυγή απέναντι στο στρεσογόνο παράγοντα. Απέναντι στο στρεσογόνο παράγοντα ο ανθρώπινος οργανισμός αντιδρά με ρυθμιστικούς μηχανισμούς, προσαρμογή και διαφύλαξη των πόρων του. Κάνει το ίδιο και ο ζωντανός και ταλαιπωρημένος οργανισμός που λέγεται Ελλάδα; Κινητοποιεί τους μηχανισμούς της για να παλέψει με την κρίση ή πιέζει συνθλίβει και εξασθενεί τα κύτταρα της δηλαδή τους πολίτες της ακόμη περισσότερο;

Στην κρίση χρειάζεσαι όσο τίποτα περισσότερο τα κύτταρα σου προστατευμένα υγιή και ακμαία για να αποδώσουν ένα-ένα και όλα μαζί να βοηθήσουν ολόκληρο τον οργανισμό. Αν το μουλάρι έχει εξαντληθεί και το κάρο έχει κολλήσει όσο και να χτυπάς το μουλάρι, δεν κάνεις τίποτα περισσότερο από το να το κάνεις να «μουλαρώσει» και ίσως να ψοφήσει. Αυτό όμως δεν είναι διαχείριση της κρίσης…εκτός αν κάποιοι θέλουν το μουλάρι ψόφιο. Και ποιοι μπορεί να είναι αυτοί που θέλουν το μουλάρι ψόφιο; Ίσως αυτοί που θέλουν να μας πουλήσουν ένα άλλο μουλάρι. Θέλεις τελικά διαχείριση των κρίσεων; Τότε μάθε να διαχειρίζεσαι το στρες αφού είναι το ίδιο είτε πρόκειται για έναν ανθρώπινο οργανισμό είτε για έναν κρατικό οργανισμό.  

-Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ"