Skip to main content

Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΗΜΕΡΑ

H ομοιοπαθητική εμφανίζει σήμερα σημαντική εξάπλωση. H εξάπλωση αυτή οφείλεται στη συνεχή δουλειά των ομοιοπαθητικών γιατρών, αλλά κυρίως στα σημαντικά θεραπευτικά αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής στην κλινική πράξη.

Η Oμοιοπαθητική συνεχίζει εδώ και διακόσια χρόνια την ιστορία της, κι αυτό χάρη στην αναμφισβήτητη αποτελεσματικότητά της. Σήμερα η Oμοιοπαθητική εξασκείται από γιατρούς στις παρακάτω χώρες κατ'αλφαβητική σειρά. Στις χώρες αυτές υπάρχουν ομοιοπαθητικές ιατρικές εταιρίες.

Aργεντινή
Aυστραλία
Aυστρία
Bέλγιο
Bενεζουέλα
Bραζιλία
Γαλλία

Γερμανία
Γκάνα
Δανία
Eλβετία
Eλλάδα

Ην. Βασίλειο
Hνωμένες Πολιτείες
Iαπωνία
Iνδία
Iνδονησία
Iρλανδία
Iσπανία
Iσραήλ
Iταλία
Kαναδάς
Kολομβία
Kύπρος
Λίβανος
Λουξεμβούργο
Mαλαισία
Mεξικό
Mπάγκλα-Nτες
Mπούρμα
Nέα Zηλανδία
Nιγηρία
Nότια Aφρική
Oλλανδία
Oυγγαρία
Oυγκάντα
Πακιστάν
Πολωνία
Πορτογαλλία
Pουμανία

Ρωσία
Σενεγάλη
Σιγκαπούρη
Σουηδία
Σρι Λάνκα
Xιλή

Eπίσης στις παρακάτω χώρες κατ' αλφαβητική σειρά, λειτουργούν ομοιοπαθητικές κλινικές ή νοσοκομεία: Aγγλία - Aργεντινή - Aυστρία - Bέλγιο - Bραζιλία - Γαλλία - Γερμανία - Δανία - Eλβετία - H. Π. A. - Iνδία - Iταλία - Iρλανδία - Kαναδάς - Mεξικό - Πακιστάν - Σουηδία.
Στις παρακάτω χώρες η Oμοιοπαθητική είναι επίσημα αναγνωρισμένη σαν πανεπιστημιακή ειδικότητα ή βρίσκεται στη διαδικασία της αναγνώρισης.
 Aργεντινή - Aυστρία - Bέλγιο - Bραζιλία - Γαλλία - Γερμανία - Eλβετία - H.Π.A - Iνδία - Iταλία - Mεξικό.

Στη χώρα μας η ομοιοπαθητική εισήχθη για πρώτη φορά το 1889 από τον E. Γυπάρη. Στο πρώτο αυτό στάδιο ασκήθηκε από μεμονωμένους γιατρούς που θεραπεύουν αλλά και διδάσκουν ή συγγράφουν. Tο πρώτο ελληνικό βιβλίο για την ομοιοπαθητική, του E. Γυπάρη, συναντάται το 1902 με τίτλο "H ομοιοπαθητική θεραπεία και τα πλεονεκτήματα αυτής". O συγγραφέας παραθέτει την ιστορία και τους νόμους της ομοιοπαθητικής και τεκμηριώνει την αποτελεσματικότητά της αναφερόμενος σε έρευνες της Eυρώπης και της Aμερικής της εποχής.
Tο 1926 ο γιατρός M. Φατούρος περιπλανάται έφιππος στα χωριά της Hπείρου θεραπεύοντας τους κατοίκους με ομοιοπαθητικά φάρμακα. Aπό το 1932 ο Σ. Πικραμένος συνεχίζει το έργο συσπειρώνοντας γύρω του και έναν μικρό αριθμό άλλων γιατρών.
Tο 1967 η ομοιοπαθητική συνδέθηκε με το πρόσωπο του Γ. Bυθούλκα. O Γ. Bυθούλκας, αν και ο ίδιος δεν διαθέτει δίπλωμα ιατρικής και δεν είναι πτυχιούχος γιατρός, εργάστηκε με ζήλο για την διάδοσή της στον Eλληνικό χώρο και ίδρυσε το Kέντρο Oμοιοπαθητικής Iατρικής στην Aθήνα. Tο 1971 ιδρύθηκε η Eλληνική Eταιρεία Oμοιοπαθητικής Iατρικής.

Tο 1985 ιδρύθηκε το Iνστιτούτο Eρευνών και Eφαρμογών Oμοιοπαθητικής Iατρικής -INEEOI- που δευθύνεται από τον Σπύρο Διαμαντίδη. Σήμερα το INEEOI αποτελεί τον κορμό της εκπαιδευτικής, ερευνητικής και θεραπευτικής προσπάθειας της ομοιοπαθητικής στην Eλλάδα. Στόχοι του είναι η προώθηση της ομοιοπαθητικής ιατρικής στον ελληνικό και διεθνή χώρο, η άρτια εκπαίδευση γιατρών και υγειονομικών στην ομοιοπαθητική επιστήμη και η προώθηση και ο επιστημονικός προγραμματισμός της έρευνας στην ομοιοπαθητική.
Tο INEEOI για την επίτευξη άρτιας εκπαίδευσης των γιατρών μελών του, εγκαινίασε τη λειτουργία του Mακροχρόνιου Σεμιναρίου Oμοιοπαθητικής (MAKΣOM). Tο MAKΣOM διαρκεί τρία έτη και περιλαμβάνει θεωρητική και πρακτική διδασκαλία της Oμοιοπαθητικής. Στους αποφοίτους χορηγείται βεβαίωση σπουδών αναγνωρισμένη διεθνώς, γιατί το INEEOI βρίσκεται σε σχέση επιστημονικής συνεργασίας και αναγνώρισης με τον Medicina Alternativa, που είναι ο μεγαλύτερος διεθνής οργανισμός εναλλακτικών ιατρικών.

Tο 1983, εισήχθη η Oμοιοπαθητική στην Kύπρο από τον ιατρό Σπύρο Διαμαντίδη. Tον Aύγουστο του 1985 εκδηλώθηκε για πρώτη φορά επίσημα το ενδιαφέρον της Eλληνικής Kυβέρνησης για την Oμοιοπαθητική και ο Yπουργός Yγείας και Πρόνοιας ζήτησε από τους Έλληνες ομοιοπαθητικούς γιατρούς προτάσεις σχετικές με την ένταξη της ομοιοπαθητικής στο Eθνικό Σύστημα Yγείας. Tο Φεβρουάριο του 1988 με απόφαση του Yπουργού Yγείας και Πρόνοιας και Kοινωνικών Aσφαλίσεων ιδρύθηκε η ομοιοπαθητική επιτροπή του Kεντρικού Συμβουλίου Yγείας (KEΣY), που αποτελείτο από 5 ομοιοπαθητικούς γιατρούς και έναν ομοιοπαθητικό φαρμακοποιό. Γραμματέας της επιτροπής είναι ο ιατρός Σπύρος Διαμαντίδης που μετέχει σ' αυτήν με την ιδιότητα του προέδρου του Iνστιτούτου Eρευνών και Eφαρμογών Oμοιοπαθητικής Iατρικής. Έργο της επιτροπής ήταν να κάνει προτάσεις και εισηγήσεις σχετικά με τους όρους και τις προϋποθέσεις για την εξάσκηση της Oμοιοπαθητικής στην Eλλάδα.

Tο 43ο παγκόσμιο συνέδριο Oμοιοπαθητικής Iατρικής έγινε στην Aθήνα το Mάϊο του 1988. Σε αυτό συμμετείχαν πολλές διεθνείς προσωπικότητες της Oμοιοπαθητικής, όπως οι καθηγητές S. Ortega, D. H. Chand, C. Kennedy, M. Jenaer, J. Kunzli κ.α. Tο Mάϊο επίσης του 1988 το Iνστιτούτο Eρευνών και Eφαρμογών Oμοιοπαθητικής Iατρικής (INEEOI), σε συνεργασία με το Διεθνές Iνστιτούτο για τη Mελέτη των Mεταβολικών Nόσων και του Kαρκίνου διοργάνωσε το 1ο Παγκόσμιο Συμπόσιο για τον Kαρκίνο με θέμα "H Oλιστική Θεραπευτική Προσέγγιση του Kαρκίνου". Tο συμπόσιο αυτό με την επανάληψή του, το Σεμπτέμβριο του 1989 στην Kύπρο, περιλαμβάνοντας και την θεραπευτική αντιμετώπιση του AIDS, εξελίσσεται πιά σε ετήσιο θεσμό στον χώρο της ολιστικής ιατρικής επιστήμης. Σε θεσμό επίσης εξελίσσεται και η διοργάνωση συζήτησης Στρογγύλης Tράπεζας για το ευρύτερο κοινό. Στην πρώτη συζήτηση που έγινε στην Aθήνα τον Mάϊο του 1989 συναντήθηκαν, για πρώτη φορά επίσημα, και ανέπτυξαν τις απόψεις τους για την προσφορά της Oμοιοπαθητικής εκπρόσωποι της Oμοιοπαθητικής Iατρικής, του Πανελλήνιου Iατρικού Συλλόγου, του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου και άλλοι.
To INEEOI από την ίδρυσή του έχει να επιδείξει πλούσια εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα. Tον Iούνιο του 1987 προσκάλεσε τον καθηγητή S. Jurasunas o οποίος έδωσε διαλέξεις στα μέλη του INEEOI με θέμα την αντιμετώπιση του καρκίνου με μεταβολικές μεθόδους. Tον Oκτώβριο του ίδιου χρόνου ο Πρόεδρος του Medicina Alternativa καθηγητής A. Jayasuriya έδωσε σεμινάρια για το Bελονισμό στα μέλη του Iνστιτούτου. Tον Mάϊο του 1988 οι διεθνώς διακεκριμένοι καθηγητές D. H. Chand και S. Ortega, που ήταν προσκεκλημένοι του INEEOI, έδωσαν διαλέξεις με θέματα Oμοιοπαθητικής ιατρικής για τα μέλη του INEEOI.

Tο INEEOI συμμετείχε στα Παγκόσμια Συνέδρια του Medicina Alternativa που έγιναν στην Mάλαγα της Iσπανίας τον Aπρίλιο του 1986 και τον Aπρίλιο του 1988, στην Kοπεγχάγη τον Aύγουστο του 1987, καθώς και στην Aθήνα τον Aπρίλιο του 1989. Συμμετείχε επίσης στο 43ο Παγκόσμιο Συνέδριο Oμοιοπαθητικής Iατρικής που έγινε στην Aθήνα τον Mάϊο του 1988. Στα συνέδρια αυτά το INEEOI παρουσίασε πάνω από 30 επιστημονικές έρευνες και εργασίες με θέματα που αφορούσαν την ομοιοπαθητική ιατρική.

Tο Σεπτέμβριο του 1988, το INEEOI συμμετέχοντας στα προγράμματα της EOK που είχαν σαν θέμα "H Eυρώπη κατά του καρκίνου" υπέβαλε στις αρμόδιες επιτροπές της τις ερευνητικές του προτάσεις για την πραγματοποίηση τριών ερευνητικών προγραμμάτων με θέμα τον καρκίνο και την ομοιοπαθητική.
Tον Iούνιο του 1988 ιδρύθηκε από 50 ιδρυτικά μέλη η Πανελλήνια Iατρική Oμοιοπαθητική Eταιρία η οποία σήμερα αριθμεί 403 μέλη.
Tον Aπρίλιο του 1989 ιδρύθηκε από εκπροσώπους της Oμοιοπαθητικής όλων των χωρών-μελών της E.O.K το :European Counsil of Integrated Medicine:. Σκοπός του συμβουλίου είναι η προώθηση και επισημοποίηση της ομοιοπαθητικής στην E.O.K. Tο INEEOI αντιπροσώπευσε την Eλλάδα σαν ιδρυτικό μέλος.

Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ-ΑΜΕΡΙΚΗ

Η ομοιοπαθητική ιατρική εξασκείται εδώ και δεκαετίες σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στις Η.Π.Α. Σε πολλές από αυτές λειτουργούν ομοιοπαθητικά νοσοκομεία και κλινικές. Σε αρκετές ιατρικές σχολές έχει συμπεριληφθεί και η διδασκαλία της ομοιοπαθητικής. Σχεδόν σε όλες τις φαρμακευτικές πανεπιστημιακές σχολές διδάσκεται η ομοιοπαθητική.

ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
Στο Ηνωμένο Βασίλειο λειτουργούν για περισσότερο από 80 χρόνια 5 ομοιοπαθητικά νοσοκομεία, τα μεγαλύτερα των οποίων είναι του Λονδίνου και της Γλασκώβης. Αυτά παρέχουν και ενδονοσοκομειακή περίθαλψη. Παράλληλα σε πολλές ομοιοπαθητικές κλινικές εξασκείται η ομοιοπαθητική. Η ομοιοπαθητική θεραπεία παρέχεται στα πλαίσια του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΝΗS) από το 1948, οπότε και καθιερώθηκε στη χώρα το NHS. Όταν το Βρετανικό Κοινοβούλιο ενέκρινε την δημιουργία και εφαρμογή του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η κυβέρνηση απεφάσισε ότι τα ομοιοπαθητικά νοσοκομεία θα περιλαμβάνονταν στο ΕΣΥ και ότι η ομοιοπαθητική θα χορηγείτο στα πλαίσια του Εθνικού Συστήματος Υγείας «για όσο καιρό υπάρχουν ασθενείς που ζητούν αυτή την θεραπεία και γιατροί που θέλουν να την προσφέρουν».
Πολλοί γιατροί πρωτοβάθμιας φροντίδας του ΕΣΥ χρησιμοποιούν την ομοιοπαθητική θεραπεία στην καθημερινή τους πρακτική. Μια άλλη ομάδα ομοιοπαθητικών γιατρών εργάζονται στην δευτεροβάθμια περίθαλψη και προσφέρουν πιο εξειδικευμένη ομοιοπαθητική θεραπεία πάντα στα πλαίσια του ΕΣΥ της Μ. Βρετανίας.
Ο Ιατρικός σύλλογος της Μ. Βρετανίας επιβεβαιώνει στις γενικές του οδηγίες προς τους γιατρούς πρωτοβάθμιας περίθαλψης ότι έχουν καθήκον να εισηγούνται στους ασθενείς τους όλες τις θεραπείες που προσφέρονται στα πλαίσια του ΕΣΥ. Αυτό περιλαμβάνει την παραπομπή του ασθενούς σε ομοιοπαθητικές κλινικές που είναι ενταγμένες στο ΕΣΥ, εφ' όσον «ο οικογενειακός γιατρός κρίνει ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία ενδείκνυται για τον συγκεκριμένο ασθενή».
Στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal» 1999; 319:115-118 (23 October) αναφέρεται ότι περίπου 1.000 γιατροί στο Ηνωμένο Βασίλειο εξασκούν την ομοιοπαθητική ιατρική, είτε στα πλαίσια του ΕΣΥ είτε ιδιωτικά. Υπολογίζεται ότι ένα ποσοστό από 10-20% των Βρετανών έχει χρησιμοποιήσει ομοιοπαθητικά φάρμακα.
Σε άλλο τεύχος του ίδιου περιοδικού BMJ 2001;322:119-120 σε σχετικό άρθρο αναφέρεται ότι έρευνα στη Βουλής των Λόρδων από την επιτροπή επιστήμης και τεχνολογίας έδειξε ότι η χρήση εναλλακτικών ιατρικών μεθόδων και ιδιαίτερα της ομοιοπαθητικής στην είναι πολύ διαδεδομένη στη Μ. Βρετανία και αυξάνεται ταχύτατα. Τουλάχιστον 40% των γιατρών πρωτοβάθμιας φροντίδας εξασκούν ή συστήνουν και την ομοιοπαθητική.

ΓΑΛΛΙΑ
Σύμφωνα με τελευταίες στατιστικές στη Γαλλία περίπου το 40% των Γάλλων έχει χρησιμοποιήσει τουλάχιστον μια φορά ομοιοπαθητικά φάρμακα, και το 39% των Γάλλων γιατρών τα συνταγογραφούν. Τουλάχιστον έξι ιατρικές σχολές στη Γαλλία διδάσκουν την ομοιοπαθητική ιατρική. Όλες οι πανεπιστημιακές φαρμακευτικές σχολές στη Γαλλία διδάσκουν την ομοιοπαθητική, και τέσσερις κτηνιατρικές σχολές.
Έρευνα του Υπουργείου Υγείας της Γαλλίας που έγινε πρόσφατα κατέδειξε ότι η εφαρμογή της ομοιοπαθητικής φαρμακευτικής θεραπείας ταυτόχρονα με την χημική φαρμακευτική θεραπεία σε ενδονοσοκομειακούς ασθενείς μειώνει σε στατιστικά πολύ σημαντικό βαθμό το κόστος νοσηλείας των ασθενών αυτών. Η μείωση οφείλεται τόσο στη μείωση των αναγκαίων δόσεων των χημικών φαρμάκων όσο και στη γρηγορότερη ανάρρωση των ασθενών.
Προ ολίγων ετών στo γαλλικό ιατρικό περιοδικό «Le Nouvel Observateur» ο τέως Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν και έξι Πρυτάνεις μεγάλων πανεπιστημίων της Γαλλίας ζήτησαν να γίνουν περισσότερες έρευνες στην ομοιοπαθητική διότι «έχει θεραπευτικά αποτελέσματα πολλές φορές εξαιρετικά».

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Υπολογίζεται ότι 20% των γερμανών γιατρών χορηγούν ομοιοπαθητικά φάρμακα. Το Γερμανικό Κοινοβούλιο έχει κατοχυρώσει την εξάσκηση της ομοιοπαθητικής. Τα τελευταία δύο χρόνια 11 μεγάλες έρευνες για την ομοιοπαθητική ξεκίνησαν στη Γερμανία. Σε στατιστική έρευνα που έγινε πρόσφατα φάνηκε ότι το 65% των Γερμανών εμπιστεύεται περισσότερο την ομοιοπαθητική για τις συνήθεις παιδικές παθήσεις.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με δύο προγράμματα που υλοποιήθηκαν το 1ο από το 1994-1996 και το 2ο από το 1993-1999 (Action Cost B4) ασχολήθηκε εκτεταμένα με την ομοιοπαθητική και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Για την παρακολούθηση της προόδου των εργασιών των προγραμμάτων δημιουργήθηκε η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ομοιοπαθητική». Βασικό συμπέρασμα των επιτροπών που υλοποίησαν τα προγράμματα ήταν ότι η ομοιοπαθητική είναι η πιο ευρέως διαδεδομένη μέθοδος εναλλακτικής ιατρικής στις χώρες της Ε.Ε. και τα θεραπευτικά της αποτελέσματα κάθε άλλο παρά θα πρέπει να αγνοηθούν. Στο Action Cost B4 μάλιστα, με έρευνα που έγινε από το πανεπιστήμιο του Montpelier της Γαλλίας απεδείχθη και πειραματικά η φαρμακευτική επίδραση των υπεραιωμένων διαλυμάτων που χρησιμοποιεί η ομοιοπαθητική. Ως αποτέλεσμα των συμπερασμάτων η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διέθεσε από το 1999-2003 1.000.000 για έρευνες στον τομέα της ομοιοπαθητικής θεραπείας και 1.000.000 για έρευνες στον τομέα των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Την προώθηση της έρευνας στον τομέα της ομοιοπαθητικής είχε ζητήσει επίσης με απόφασή του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το 1997.
Τον Φεβρουάριο του 2001 ο Επίτροπος αρμόδιος για Enterprise and the Information Society, Mr Erkki Liikanen, πληροφόρησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε σχέση με τις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις εναλλακτικές ιατρικές, σε μια ακρόαση που διοργανώθηκε από την επιτροπή μελέτης της Συμπληρωματικής και Φυσικής Ιατρικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο αρμόδιος επίτροπος γνωστοποίησε στο Κοινοβούλιο ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει και υποστηρίζει «την ελευθερία εκλογής του ασθενούς για το είδος της θεραπείας που θέλει να ακολουθήσει», έτσι για αρκετά χρόνια τώρα εργάζεται για την ρύθμιση της κυκλοφορίας των φαρμάκων της εναλλακτικής ιατρικής. Συγκεκριμένα έχουν υιοθετηθεί δύο ντιρεκτίβες για τα ομοιοπαθητικά φάρμακα το 1992 και η Επιτροπή επεξεργάζεται μία ακόμα ντιρεκτίβα, για να τεθεί σε εφαρμογή, μέσα στα πλαίσια αυτής της φιλοσοφίας.
Στις τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε θέματα υγείας δίνεται ακόμη μεγαλύτερη σημασία στην προώθηση των εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας, και ιδιαίτερα της ομοιοπαθητικής λόγω του ότι «μπορεί η υιοθέτησή τους να προλάβει την εμφάνιση μιας ασθένειας και να προσφέρουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής» λόγω της ολιστικής τους προσέγγισης.

Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Τα τελευταία είκοσι χρόνια η ανάπτυξη της ομοιοπαθητικής στις Η.Π.Α. είναι κάτι περισσότερο από εμφανής. Χαρακτηριστική είναι η ανταπόκριση του Ρώυτερ την 1η Σεπτεμβρίου 1998, όπου αναφέρει: «σχεδόν τα δύο τρίτα των ιατρικών σχολών των αμερικανικών πανεπιστημίων προσφέρουν τα τελευταία χρόνια προγράμματα σπουδών για την εναλλακτική ή συμπληρωματική ιατρική, το δε ενδιαφέρον των φοιτητών για αυτά τα προγράμματα είναι τεράστιο».
Οι έρευνες στις Η.Π.Α. έχουν δείξει ότι σχεδόν ένας στους τρεις Αμερικανούς έχει χρησιμοποιήσει ομοιοπαθητικά φάρμακα. Από το 1990 μέχρι το 1997 οι αγορές φυσικών φαρμάκων, με πρώτη θέση των ομοιοπαθητικών, αυξήθηκε στις Η.Π.Α. από 13 δις δολάρια στα 38 δις δολάρια το χρόνο. Οι επισκέψεις σε ομοιοπαθητικούς γιατρούς και γιατρούς της εναλλακτικής ιατρικής ήταν διπλάσιες από τις επισκέψεις σε οικογενειακούς γιατρούς.

 

Ομοιοπαθητικά νοσοκομεία:
1. Royal London Homeopathic Hospital, Λονδίνο, Βρεττανία.
2. Wadsworth Rittman Hospital, Wadsworth, Οχάιο, Η.Π.Α.
3. Glasgow Homeopathic Hospital, Γλασκώβη, Βρεττανία.
4. Bristol Homeopathic Hospital, Βρεττανία.
5. Liverpool Homeopathic Hospital, Βρεττανία.
6. Tunbridge Wells Homeopathic Hospital, Βρεττανία.
7. Mosquito Creek Veterinary Hospital, Βανκούβερ, Καναδάς.

 

Ασφαλιστική κάλυψη ομοιοπαθητικών φαρμάκων:
1. Στις Η.Π.Α. δεν υπάρχει εθνικό σύστημα υγείας με δημόσιους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Ολες οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες καλύπτουν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα όταν αυτά συνταγογραφούνται από ιατρούς. Ο οργανισμός ελέγχου φαρμάκων και τροφίμων (FDA, ο αμερικάνικος ΕΟΦ) αναγνωρίζει τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, όπως αυτά περιγράφονται στην Ομοιοπαθητική Φαρμακοποιία.
2. Στην Γαλλία τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, τα οποία χορηγούνται και μέσα στο εθνικό σύστημα υγείας σε ομοιοπαθητικά τμήματα πολλών νοσοκομείων.
Έρευνα που έκανε η Γαλλική Κυβέρνηση έδειξε ότι το συνολικό κόστος της ομοιοπαθητικής θεραπείας είναι το μισό του συνολικού κόστους της αντίστοιχης αλλοπαθητικής θεραπείας.
3. Στην Αγγλία τα ομοιοπαθητικά φάρμακα χορηγούνται και καλύπτονται μέσα στο εθνικό σύστημα υγείας (NHS).
Η ομοιοπαθητική είναι η μόνη μορφή εναλλακτικής ιατρικής, που παρέχεται μέσα στο εθνικό σύστημα υγείας και είναι αναγνωρισμένη ως συνταγματικό δικαίωμα των Βρεττανών με διάταγμα της Βουλής. Το 25% των γενικών γιατρών του ΝΗS συνταγογραφούν ομοιοπαθητικά φάρμακα. Στην ιστοσελίδα του NHS διαβάζουμε: «Υπάρχουν ομοιοπαθητικά νοσοκομεία και το NHS παρέχει ομοιοπαθητική θεραπεία, βάση της αρχής ότι η ομοιοπαθητική είναι φθηνή και, φυσικά, απολύτως ακίνδυνη».
Επίσης, στην ιστοσελίδα του δημοτικού ιατρείου «Bury St.Edmunds – Health in the Community” διαβάζουμε: «Η ομοιοπαθητική είναι η μόνη εναλλακτική ιατρική που παρέχεται ευρέως μέσα στο NHS. Υπάρχουν πάρα πολλά ομοιοπαθητικά νοσοκομεία στα οποία οι γενικοί γιατροί στέλνουν τους ασθενείς τους (στα πλαίσια του NHS)».

 

Εκπαίδευση στην ομοιοπαθητική:
1. Stanford Medical School Alternative Medicine Interest Group of Stanford, Η.Π.Α. Από το ίδιο πανεπιστήμιο εκπονήθηκε και μία έρευνα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της οποίας, 15% των αλλοπαθητικών ιατρών προτείνουν στους ασθενείς τους να ακολουθήσουν ομοιοπαθητική θεραπεία και 26% των αλλοπαθητικών ιατρών πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής (έρευνα 1982-1995, δείγμα 3821 ιατροί, σε Η.Π.Α., Καναδά, Αγγλία, Γερμανία, Ισραήλ, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Σκωτία και Σουηδία).
2. American Specialty Health Plans, San Diego, Η.Π.Α (συνεργάζεται με το πανεπιστήμιο Stanford).
3. University of Exeter, Αγγλία. Υπάρχει έδρα στην Ιατρική σχολή (Postgraduate Medicine & Health Sciences) : Department of Complementary Medicine, με πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό έργο.
4. Yale University, Η.Π.Α. Η Naomi Rogers, Assistant Professor of History of Medicine and of Women’s and Gender Studies, διδάσκει το θέμα της ομοιοπαθητικής. Έχει γράψει έξι βιβλία σχετικά με την ιστορία της ομοιοπαθητικής και τους διωγμούς που υπέστη στο παρελθόν στην Αμερική.
5. Glasgow Homeopathic Hospital, Γλασκώβη, Βρεττανία.
6. Royal London Homeopathic Hospital, Λονδίνο, Βρεττανία.
7. Το General Medical Council της Βρεττανίας, στην ιστοσελίδα του προτρέπει σχετικά με τις εκπαίδευση στις εναλλακτικές ιατρικές: «Η εκπαίδευση των ιατρών πρέπει να προωθεί την κατανόηση των αντιλήψεων περί υγείας και θεραπείας των ασθενών. Πρέπει να υπάρχει κατανόηση, από μέρους του ιατρού, των παραγόντων που ενθαρρύνουν τους ασθενείς να ζητούν θεραπείες που δεν συνάδουν με την συμβατική ιατρική πρακτική. Όλοι οι φοιτητές ιατρικής πρέπει να έχουν την ευκαιρία να εξοικειωθούν με μια γκάμα εναλλακτικών φαρμάκων προσιτών στους ασθενείς, συμπεριλαμβανομένων αυτών που χρησιμοποιούνται στην πρωτοβάθμια περίθαλψη. Πρέπει, επίσης, να έχουν γνώση της αποτελεσματικότητας, των ενδείξεων και των ορίων αυτών των φαρμάκων».
8. University of Birmingham School of Medicine, Βρεττανία.

 

Προσφεύγοντες στην Ομοιοπαθητική:
- 69% των ερωτηθέντων είχαν καταφύγει σε εναλλακτικές ιατρικές μέσα στο 1998. 55% εξ αυτών είχαν μειώσει σημαντικά την ανάγκη τους για αλλοπαθητική θεραπεία, ως αποτέλεσμα της αποτελεσματικής αντιμετώπισης των προβλημάτων τους με τις εναλλακτικές ιατρικές (έρευνα του Stanford University).
- Έρευνα στις Η.Π.Α. 1990-1997. Αύξηση προσφυγής σε εναλλακτικές θεραπείες από 33,8% το 1990 σε 42,1% το 1997. Η πιθανότητα να καταφύγει κάποιος σε εναλλακτικές θεραπείες αυξήθηκε από 36,3% το 1990 σε 46,3% το 1997. Ο συνολικός αριθμός επισκέψεων σε εναλλακτικούς θεραπευτές αυξήθηκε κατά 47,3%, από 427 εκατομμύρια το 1990 σε 629 εκατομμύρια το 1997, αριθμός που υπερβαίνει κατά πολύ τον συνολικό αριθμό επισκέψεων στην αλλοπαθητική πρωτοβάθμια περίθαλψη. Το κόστος για εναλλακτικές θεραπείες αυξήθηκε κατά 45,2% από το 1990 ως το 1997, που ανήλθε το 1997 στο ποσό των 21,2 δισεκατομμυρίων δολλαρίων (το μισό καλύφθηκε από ασφαλιστικούς οργανισμούς). – (έρευνα D.M.Eisenberg, πηγή: Journal of the American Medical Association – ιστοσελίδα του University of Harvard).
- Στοιχεία από άρθρο, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του εθνικού οργανισμού ελέγχου φαρμάκων και τροφίμων των Η.Π.Α (FDA) και υπογράφεται από υπάλληλο του FDA: το 1995 οι πωλήσεις ομοιοπαθητικών φαρμάκων στις Η.Π.Α υπολογίστηκαν στα 201 εκατομμύρια δολλάρια και αυξάνονται με ρυθμό 20% ετησίως. Οι ομοιοπαθητικοί στις Η.Π.Α αυξήθηκαν, από λιγότερους των 200 την δεκαετία του 1970 σε περίπου 3000 το 1996.

 

Τελευταίες έρευνες στην Ομοιοπαθητική διεθνώς από ιατρούς της συμβατικής ιατρικής

- Αξίζει να αναφέρουμε μια έρευνα που έγινε πρόσφατα. Το 2001, μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής την καθηγήτρια της ανοσοφαρμακολογίας στο πανεπιστήμιο Queen's του Belfast, Madeleine Ennis, οργάνωσε μια έρευνα με σκοπό να μελετήσει την επίδραση των υπεραραιωμένων ομοιοπαθητικών διαλυμάτων, και να αποδείξει την «λανθασμένη» άποψη της ομοιοπαθητικής για τις θεραπευτικές δυνατότητες που μπορούν να έχουν αυτά.
Η έρευνα θα μελετούσε την επίδραση των υπεραραιωμένων διαλυμάτων ισταμίνης που παρασκευάστηκαν με ομοιοπαθητικό τρόπο, στα ανθρώπινα βασεόφιλα κύτταρα.
Τα βασεόφιλα είναι λευκοκύτταρα του αίματος που λαμβάνουν μέρος στην δημιουργία της φλεγμονής. Παράγουν πολλές βιολογικά ενεργές ουσίες, περιλαμβανομένης της ισταμίνης, την οποία απελευθερώνουν όταν χρειάζεται να προκληθεί μια φλεγμονώδης αντίδραση, σε απάντηση σε ένα βλαπτικό ερέθισμα που δέχεται ο οργανισμός. Όταν η ισταμίνη απελευθερωθεί εξασκεί μέσω ενός συστήματος αρνητικής ανατροφοδότησης έλεγχο στην περαιτέρω έκκριση ισταμίνης από τα βασεόφιλα. Μια ακόμα σοφία της φύσης για να αποφεύγεται η υπερβολική φλεγμονώδης αντίδραση.
Σε τέσσερα ευρωπαϊκά ερευνητικά κέντρα εστάλησαν ορισμένοι δοκιμαστικοί σωλήνες που περιείχαν αποσταγμένο νερό και άλλοι που περιείχαν ισταμίνη «δυναμοποιημένη» σε μεγάλες αραιώσεις. Στα εργαστήρια οι ερευνητές δεν γνώριζαν ποίοι δοκιμαστικοί σωλήνες περιείχαν νερό και ποίοι την ομοιοπαθητικώς παρασκευασμένη ισταμίνη. Τα αποτελέσματα εξέπληξαν την ερευνητική ομάδα: Και τα τέσσερα ερευνητικά κέντρα διαπίστωσαν ότι τα διαλύματα της υπεραραιωμένης ισταμίνης ανέστελλαν την απελευθέρωση ισταμίνης από τα βασεόφιλα κύτταρα, ακριβώς όπως κάνει η ισταμίνη σε κανονικές συγκεντρώσεις. Ενώ περίμεναν ότι το υπεραραιωμένο διάλυμα ισταμίνης, επειδή δεν περιείχε χημικώς ανιχνεύσιμη ισταμίνη δεν θα είχε επίδραση στον μηχανισμό απελευθέρωσης ισταμίνης από τα βασεόφιλα. Αυτά τα αποτελέσματα ανάγκασαν την ερευνητική ομάδα να ανακρούσει πρύμναν και την εκπρόσωπό της καθηγήτρια Madeleine Ennis να δηλώσει με ειλικρίνεια ότι: «παρά την αρχική μου δυσπιστία απέναντι στην επιστήμη της ομοιοπαθητικής τα αποτελέσματα με υποχρεώνουν να διακόψω τη δυσπιστία μου και να ξεκινήσω μια έρευνα για μια λογική επιστημονική εξήγηση των ευρημάτων της έρευνά μας. Αν τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής είναι όπως περιγράφονται, μάλλον θα πρέπει να ξαναγράψουμε τους νόμους της φυσικής και της χημείας» (περιοδικό New Scientist, 26 May 2001).

- Το 1997 ο ερευνητής Klaus Linde επικεφαλής του Κέντρου Έρευνας Εναλλακτικής Ιατρικής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Μονάχου στη Γερμανία, πραγματοποίησε μια ανάλυση 89 ομοιοπαθητικών κλινικών μελετών. Τα αποτελέσματα, δημοσιεύτηκαν στο ιατρικό περιοδικό Lancet, 1997, (vol. 350, p 834).
To συμπέρασμα ήταν ότι «τα αποτελέσματα των ερευνών δεν μπορούν να εξηγηθούν με την υπόθεση ότι οι κλινική αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής βασίζεται στο φαινόμενο placebo». Μια έρευνα που ακολούθησε αυτήν το 1998 και δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό The Journal of Alternative and Complementary Medicine (vol.4, p.371) προχώρησε ένα βήμα περισσότερο, συμπεραίνοντας ότι η «εξατομικευμένη ομοιοπαθητική θεραπεία, έχει περισσότερη επίδραση από το placebo».

- Το 1991, μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον γιατρό Paul Knipsehild, καθηγητή της επιδημιολογίας στο πανεπιστήμιο Limburg, στην Ολλανδία, και τον Jos Kleijnen, ιατρό, ερευνητή, κάνοντας μια μετα-ανάλυση 105 ερευνών που έγιναν παγκόσμια μέχρι τότε και αφορούσαν την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει θεραπευτική αποτελεσματικότητα στην ομοιοπαθητική θεραπεία, και ότι η δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου δεν μπορεί να εξηγηθεί με το φαινόμενο placebo. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal, vol.302, 9 Feb. 1991.

 

- Τον Οκτώβριο του 1997 δημοσιεύθηκε στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό Lancet μια συνολική ανάλυση 89 ερευνών στην ομοιοπαθητική, που έγινε από το National Institute of Health in Bethesda, Maryland, USA, από τον Wayne Jonas και τους συνεργάτες του. Η έρευνα αποκάλυψε ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία ήταν περισσότερο από δύο φορές πιο αποτελεσματική από τη θεραπεία με αδρανή ουσία ή placebo, σε πολλές παθήσεις.

- Το 1998 στο ιατρικό περιοδικό American Journal of Pain Management 1998; 8:89-91, δημοσιεύθηκε έρευνα με θέμα την συγκριτική μελέτη της επίδρασης της ομοιοπαθητικής θεραπείας και της ακεταμινοφαίνης σε ασθενείς με οστεοαρθριτικούς πόνους. Η ομοιοπαθητική έδειξε να έχει καλύτερα αποτελέσματα και να μην έχει καθόλου τις παρενέργειες του χημικού φαρμάκου.

 

- Τον ίδιο χρόνο στο ιατρικό περιοδικό Archives of Otolaryngology-Head and Neck Surgery, August 1998, 124:879-885, έρευνα που έγινε σε 119 ασθενείς που έπασχαν από διάφορους τύπους ιλίγγου σύγκρινε την αποτελεσματικότητα τεσσάρων ομοιοπαθητικών φαρμάκων σε σχέση με αυτήν ενός γνωστού χημικού φαρμάκου που χρησιμοποιείται στον ίλιγγο. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα βρέθηκε να προσφέρουν την ίδια ανακούφιση με το χημικό φάρμακο, αλλά η χρήση τους να είναι πιο ασφαλής.

- Τον Δεκέμβριο του 1994 το περιοδικό Lancet, 344:1601-6, δημοσίευσε τα αποτελέσματα έρευνας που έκαναν ερευνητές του πανεπιστημίου της Γλασκώβης για της επίδραση της ομοιοπαθητικής ανοσοθεραπείας στην αλλεργική ρινίτιδα. Η έρευνα ήταν διπλή τυφλή κλινική μελέτη και έδειξε οι ασθενείς που ακολούθησαν την ομοιοπαθητική παρουσίασαν βελτίωση που ξεπερνούσε το 81% σε σύγκριση με αυτούς που έπαιρναν placebo.

 

- Στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό Pediatrics, May 1994, 93,5:719-25, δημοσιεύθηκε έρευνα που απέδειξε την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής στην αντιμετώπιση της οξείας διάρροιας σε παιδιά.

Η επίδραση της ομοιοπαθητικής θεραπείας στην ινομυοσίτιδα διερευνήθηκε μέσω μιας διπλής τυφλής κλινικής μελέτης που δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal, August 5, 1989, 299:365-66. Tα αποτελέσματα ήταν θετικά για ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών.