Η πορεία του ομοιοπαθητικού φαρμάκου σε σχέση με το Ελληνικό Δημόσιο
και ο αγώνας για τον ομοιοπαθητικό ασθενή

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, να διαλέγει τον γιατρό του και το είδος της θεραπείας του. Το δικαίωμά αυτό, σχετίζεται άμεσα με το ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας στην έκφραση και την άποψη. Κάθε αστήρικτη άποψη ή προκατάληψη κατά της ομοιοπαθητικής, του ομοιοπαθητικού γιατρού ή του ομοιοπαθητικού φαρμάκου, συνιστά καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ε.Σ.Δ.Α). Σ'αυτές τις περιπτώσεις, η αντίδραση της Ε.Γ.Ο με κάθε νόμιμο τρόπο και προς κάθε χρήσιμη κατεύθυνση γίνεται όπως εκτίθεται παρακάτω:
Από το 1988 ο τότε Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γιάννης Φλώρος, με απόφασή τον (από 27.1.1988), αναγνωρίζοντας τη μεγάλη σημασία των ομοιοπαθητικών μεθόδων θεραπείας, ίδρυσε την Ομοιοπαθητική Επιτροπή, ενταγμένη στο Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕΣΥ), με αποστολή την «υποβολή προτάσεων για τους όρους και τις προϋποθέσεις άσκησης της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής».
Την επόμενη χρονιά ο τότε Υπουργός Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Απόστολος Κακλαμάνης, σε εγκύκλιό του από 26.5.1989 που κοινοποιήθηκε σε όλους τους αρμόδιους φορείς, απεφάσισε και επισήμως ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έπρεπε να χορηγούνται στους ασθενείς ασφαλιστικών ταμείων με κάλυψη του Δημοσίου και διέλαβε, ειδικότερα τα ακόλουθα:
«Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ανήκουν στην κατηγορία των γαληνικών σκευασμάτων και παρασκευάζονται στα εργαστήρια των φαρμακείων, ύστερα από συνταγή του Θεράποντα γιατρού. Αναγνωρίζονται δε σε βάρος του Δημοσίου όπως και τα απλά γαληνικά σκευάσματα». Στη συνέχεια, την 22.9.1992 εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 92/73 Οδηγία του Συμβουλίου της τότε ΕΟΚ, με την οποία τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έτυχαν εκ νέου της επίσημης αναγνώρισης και από τις Ευρωπαϊκές Κοινοτικές Αρχές, στο πλαίσιο της λεγόμενης Εναλλακτικής Ιατρικής. Μάλιστα, στο Προοίμιο αυτής της οδηγίας περιελήφθησαν και τα ακόλουθα:
«Πρέπει να επιτρέπεται η πρόσβαση των ασθενών στα φάρμακα της επιλογής τους, μέσω όλων των χρησίμων εγγυήσεων όσον αφορά την ποιότητα των φαρμάκων και την ασφάλεια χρησιμοποίησής τους».
Τέλος, με την υπ' αριθμ. Υ6αί7881/10.11.1994, ΦΕΚ Β" 918/14.12.1994 Κοινή Υπουργική Απόφαση Υπουργών Eθn. Οικονομίας (Γιάννου Παπαντωνίου) και Υφυπουργού Υγείας Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Νικολάου Φαρμάκη), επιδιώχθηκε η εναρμόνιση της Ελληνικής Νομοθεσίας με την ανωτέρω Κοινοτική Οδηγία και προσδιορίσθηκαν οι ακριβείς προϋποθέσεις «για τα ομοιοπαθητικά φαρμακευτικά προϊόντα για. ανθρώπινα χρήση». Στην εν λόγω Κοινή Υπουργική Απόφαση, η οποία δεν έχει καταργηθεί μέχρι σήμερα, ορίσθηκαν και τα:
«Γαληνικό ομοιοπαθητικό προϊόν είναι κάθε προϊόν παρασκευασμένο στο φαρμακείο σύμφωνα είτε με μια κατά παραγγελία συνταγή είτε έτοιμη σύμφωνα με τις προδιαγραφές επίσημης φαρμακοποιίας προοριζόμενο να χορηγηθεί απ' ευθείας σε συγκεκριμένο ασθενή» (άρθρο 2 παρ. 6).
«Τα ναληνικά ομοιοπαθητικά φάρμακα διέπονται κατ' αντιστοιχία από το διατάξεις που διέπουν τα αλλοπαθητικά» (άρθρο 3 παρ. 3).
«Η απόδειξη τον θεραπευτικού αποτελέσματος δεν απαιτείται εφόσον για το προϊόν συντρέχουν οι πιo κάτω προϋποθέσεις:
-χορηγείται από το στόμα ή προορίζεται για εξωτερική χρήση.
-στην επισήμανση ή σε οποιαδήποτε πληροφόρηση σχετικά με το φαρμακευτικό προϊόν δεν δηλώνεται θεραπευτική ένδειξη.
-η περιεχομένη φαρ/κή ουσία εκτός εκδόχων έχει βαθμό αραίωσης πον εγγυάται το αβλαβές τον προϊόντος» (άρθρο -1 παρ. 5)
Με τις παραπάνω νομοθετικές ρυθμίσεις η Χώρα μας έδειξε να συντονίζει το βήμα της στον Ευρωπαϊκό χώρο με την αντίστοιχη διεθνή τάση για. αντιμετώπιση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων με τον ίδιο τρόπο όπως και των αλλοπαθητικών, δηλαδή υπό συνθήκες ισότητας και ελεύθερου ανταγωνισμού, ώστε οι ασθενείς να έχουν δυνατότητα πρόσβασης στα φάρμακα της επιλογής τους, πολύ περισσότερο μάλιστα αφού τα ομοιοπαθητικά φάρμακα χορηγούνται ανελλιπώς από 20ετίας ήδη από όλα τα Ασφαλιστικά Ταμεία τον Δημοσίου, την δε τελευταία 10ετία και από τα Ταμεία του ΙΚΑ, του ΤΕΒΕ, τον ΟΓΑ, της ΔΕΗ και από άλλα παρεμφερή Ταμεία, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα κεκτημένο δικαίωμα του ασφαλισμένου στα φάρμακα αυτά. 'Όμως, εντελώς αιφνιδιαστικά και απροειδοποίητα, κατά παράβαση της αρχής της πρυστατευομένης εμπιστοσύνης, ο τότε Υπουργός Υγείας και Πρόνοιας εξέδωσε την 29.2.1998 εγκύκλιο με την οποία όρισε ότι: «Η δαπάνη των ομοιοπαθητικών γαληνικών σκευασμάτων δεν ανα-γνωρίζεται από τις Κοινωνικές ασφαλίσεις όλων των χωρών της Ε.Ε.», συνέχισε, δε. ως εξής: « Τα σκευάσματα αυτά ( ... ), λόγω της μεγάλης αραίωσης των δραστικών ουσιών που περιέχουν, δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητά τους σε καμία ένδειξη και κατά συνέπεια δεν αναγνωρίζεται η δαπάνη τους στην Ελλάδα από το Δημόσιο».
Η αιφνιδιαστική αυτή υπουργική εγκύκλιος δημιούργησε, όπως ήταν φυσικό, πρόβλημα σε χιλιάδες ασθενείς και ιδίως σε χρονίως πάσχοντες, που επί πολλά χρόνια, ακολουθώντας ομοιοπαθητική θεραπεία, μπορούσαν να καλύπτουν την αγορά των φαρμάκων τους μέσω των ασφαλιστικών τους ταμείων, στα οποία άλλωστε εισφέρουν κατά νόμο τις ασφαλιστικές τους εισφορές, και που ξαφνικά βρέθηκαν υποχρεωμένοι να τα πληρώνουν μόνοι του (Ας σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι η Ελληνική Γραμματεία Ομοιοπαθητικής, που συνυπογράφει αυτό το Υπόμνημα, αριθμεί άνω των 22.000 (ολογράφως: εικοσιδύο χιλιάδων) μελών και ασθενών.
Όμως πέρα από το πρόβλημα της μεγάλης κοινωνικής αδικίας που δημιουργήθηκε, και μάλιστα εντελώς αιφνιδιαστικά, από αυτή την εγκύκλιο για εκατοντάδες ασθενείς, με προφανή κίνδυνο για την υγεία και ίσως τη ζωή τους, η εγκύκλιος αυτή έρχεται και σε ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα, τις Διεθνείς συμβάσεις και την ισχύουσα Ελληνική Νομοθεσία.

Από τότε ξεκίνησε ο αγώνας για το ομοιοπαθητικό φάρμακο και τον ομοιοπαθητικό ασθενή.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ

1. ΕΡΩΤΗΣΗ - ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ, του ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ
2. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ Π.ΚΑΜΜΕΝΟΥ

3. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, κατατέθηκε στον πρόεδρο της Βουλής Απόστολο Κακλαμάνη από τον ιατρό Σπύρο Διαμαντίδη ως πρόεδρο του ΙΝ.Ε.Ε.Ο.Ι και της Π.Ι.Ο.Ε.

4. ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ του Ευρωβουλευτή ΝΙΚΗΤΑ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ

5. ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΙΤΗΣΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ 30 βουλευτών στη Βουλή
6. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ 30 ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
7. ΑΙΤΗΣΗ των ΙΝ.Ε.Ε.Ο.Ι., Π.Ι.Ο.Ε. και Ε.Γ.Ο. προς Υπουργό Υγείας
8. ΑΙΤΗΣΗ των ΙΝ.Ε.Ε.Ο.Ι., Π.Ι.Ο.Ε. και Ε.Γ.Ο. προς Υφυπουργό Υγείας
9. ΑΙΤΗΣΗ των ΙΝ.Ε.Ε.Ο.Ι., Π.Ι.Ο.Ε. και Ε.Γ.Ο. προς Υπουργό Εργασίας
10. ΑΙΤΗΣΗ των ΙΝ.Ε.Ε.Ο.Ι., Π.Ι.Ο.Ε. και Ε.Γ.Ο. προς Υφυπουργό Εργασίας
11. ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ, του βουλευτή Γ. ΚΑΛΑΝΤΖΗ
12. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ Γ.ΚΑΛΑΝΤΖΗ
13. ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ, του βουλευτή Γ.ΑΡΑΠΗ

14. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Ε.Γ.Ο. και η πρόσκληση προς τους βουλευτές

15. Χαιρετισμός προς την εκδήλωση των:

-ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΑΜΙΑΝΟΥ βουλευτή - πρώην υπουργού
-ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΝΤΕΣΗ Δημάρχου Βούλας
-ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ Υφυπουργού Εργασίας & Κοινωνικών Ασφαλίσεων
-ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας
-ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ Δημάρχου Αθηναίων
-ΠΑΝΤΕΛΗ ΕΙΡΗΝΑΚΗ Δημάρχου Αγ.Δημητρίου
-ΠΕΤΡΟΥ ΚΟΥΝΑΛΑΚΗ βουλευτή Β' Αθήνας
-ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ Υπουργού Δικαιοσύνης
-ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ βουλευτή Αττικής
-ΝΑΣΟΥ ΑΛΕΥΡΑ βουλευτή Α' Αθήνας
-ΒΑΣΙΛΗ ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ βουλευτή Α' Πειραιώς
-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΨΩΜΙΑΔΗ βουλευτή Α' Θεσσαλονίκης
-ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ βουλευτή, πρώην Υπουργού
-ΚΩΣΤΑ ΔΑΛΑΚΟΥΡΑ υποψηφίου βουλευτή
-ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΓΡΑΠΙΔΗ Δημάρχου Πειραιά

30. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΓΟ για την εκδήλωση
31. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΩΣΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗ ΠΡΟΣ ΣΠΥΡΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ
32. ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΓΟ
33. ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΣΠΥΡΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗ