Skip to main content
ΣΠΥΡΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΝΑΙ.....ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΟΧΙ

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΝΑΙ.....ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΟΧΙ

Όταν ο πρίγκιπας Κάρολος χρηματοδοτεί και προωθεί την έρευνα στην ομοιοπαθητική, όταν το Βρετανικό Εθνικό Ινστιτούτο για την βελτίωση της υγείας και την άριστη παροχή υπηρεσιών από το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας διεξάγει μια μεγάλη και μακράς διάρκειας έρευνα η οποία συμπεραίνει υπέρ της ευρύτερης εφαρμογής της ομοιοπαθητικής στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας, ενώ ο πρόεδρος του Βρετανικού Ιατρικού Συλλόγου προλογίζει την έρευνα αυτή, υποστηρίζοντας όλο αυτό το έργο και τα αποτελέσματα του, τότε μάλλον κάτι σοβαρό συμβαίνει με την ομοιοπαθητική θεραπεία…στην Αγγλία βεβαίως. 

Μέσα από τη συλλογή δεκάδων επί μέρους ερευνών, που διεξήχθησαν στην εν λόγω κλινική μελέτη, στέκομαι κατ’ αρχάς σε μία που θεωρώ ότι ενδιαφέρει περισσότερο την πατρίδα μας διότι αναφέρεται στο κόστος της θεραπείας, έχει δηλαδή αντικείμενο οικονομικό. Η έρευνα αυτή ολοκληρώθηκε το 2001 από τον γιατρό Haidvogl και τους γιατρούς συνεργάτες του, στην Αυστρία και Γερμανία. Το θέμα της έρευνας ήταν η αποτελεσματικότητα, η ασφάλεια και το κόστος της ομοιοπαθητικής θεραπείας σε σύγκριση με τα αντίστοιχα μεγέθη της συμβατικής δηλαδή αλλοπαθητικής ιατρικής στην πρωτοβάθμια περίθαλψη. Η έρευνα αυτή ήταν δηλαδή συγκριτική μεταξύ της ομοιοπαθητικής και της αλλοπαθητικής. Πρέπει να τονίσω ότι η σύγκριση δεν αποσκοπεί στο να αποφασίσει κάποιος να κρατήσει μια από τις δύο θεραπείες και την άλλη να την πετάξει ή να την υποβαθμίσει.

Η σύγκριση των αποτελεσμάτων της ομοιοπαθητικής γίνεται αναγκαστικά με τα αποτελέσματα της αλλοπαθητικής διότι η αλλοπαθητική είναι το μέτρο σύγκρισης αφού αυτή είναι η ακαδημαϊκή και νοσοκομειακή θεραπεία. Κάθε θεραπεία έχει τη δική της αξία και όταν η ομοιοπαθητική φαίνεται, μέσα από τις έρευνες, ότι έχει μεγαλύτερα αποτελέσματα, θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί κάθε πολιτεία, που αναζητά το καλλίτερο για τους πολίτες της, ώστε να την προσφέρει σε όσους την έχουν ανάγκη, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει να καταργήσει οποιαδήποτε άλλη θεραπεία.

Τα συμπεράσματα διατυπώνονται αφού μελετήθηκαν 665 ασθενείς που έπασχαν από ατοπική δερματίτιδα, άσθμα, βρογχίτιδα και ημικρανία. Στην ομοιοπαθητική ομάδα ανατέθηκαν τα βαρύτερα περιστατικά. Στην ομάδα που εφαρμόστηκε ομοιοπαθητική θεραπεία το 63% των ασθενών βρισκόταν σε κατάσταση πολύ σοβαρή, ενώ αντίστοιχα στην ομάδα που ακολούθησε τη συμβατική αλλοπαθητική θεραπεία μόνο το 35% ήταν πολύ σοβαρά. Αυτό δεοντολογικά δεν είναι πολύ σωστό διότι η ομοιοπαθητική θεραπεία ανέλαβε μεγαλύτερο φορτίο, οφείλουμε όμως να το σεβαστούμε αφού έτσι το σχεδίασαν οι ερευνητές. Το 24% των ασθενών που ακολούθησε την ομοιοπαθητική ιατρική δήλωσε πλήρη θεραπεία, (τα αποτελέσματα μετρήθηκαν με την διεθνή μέθοδο IMOS), ενώ αντίστοιχα το 10% των πασχόντων που ακολούθησε τη συμβατική ιατρική δήλωσε πλήρη θεραπεία. Οι ασθενείς του γκρούπ της ομοιοπαθητικής αγωγής, με βάση τα διεθνή κριτήρια IMPSS, βελτίωσαν κατά πολύ την ποιότητα της ζωής τους, με στατιστικά σημαντική διαφορά υπεροχής σε σχέση με το 2ο γκρούπ.

Δηλαδή οι ομοιοπαθητικοί ασθενείς μαζί με τη βελτίωση των σωματικών συμπτωμάτων παρουσίασαν και μια βελτίωση στη γενική κατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας και ευεξίας.

Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία απευθύνεται σε ολόκληρο τον οργανισμό και όχι μόνο στο συγκεκριμένο όργανο που πάσχει. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν δρα καταπολεμώντας μόνο τα συμπτώματα, αλλά τα καταπραΰνει  και τα εξαφανίζει μέσα από γενική δράση στον οργανισμό. Συχνά, για την θεραπεία ενός οργανισμού, απαιτείται η συμβολή περισσοτέρων της μιας ειδικοτήτων. Τότε η ομοιοπαθητική μπορεί να είναι η θεραπεία που θα ενισχύσει το υπόστρωμα του οργανισμού και τα αλλοπαθητικά φάρμακα θα δράσουν γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε χρόνιους ασθενείς και κυρίως όταν είναι αναγκασμένοι να παίρνουν φάρμακα πολλών ειδικοτήτων που δεν μπορούν να τα διακόψουν.

Η ομοιοπαθητική είναι η λύση στο πρόβλημα τους διότι τονώνοντας την αμυντική ικανότητα του οργανισμού, τους προσφέρει αυτό ακριβώς που χρειάζονται για να βγουν πάνω από το πρόβλημα και να αποδώσει καλλίτερα η αλλοπαθητική θεραπεία τους.

Οι ασθενείς που πήραν ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είχαν καμιά παρενέργεια λόγω του ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι σε υψηλή αραίωση. Τέλος, η έρευνα έδειξε ότι το συνολικό κόστος θεραπείας για την ομάδα της ομοιοπαθητικής ήταν περίπου το μισό σε σχέση με την ομάδα που πήρε αλλοπαθητική θεραπεία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δηλαδή και για τους συγκεκριμένους ασθενείς η ομοιοπαθητική θεραπεία ήταν κατά 50% φθηνότερη. Αυτό δεν μπορεί να γενικευθεί αλλά αποτελεί μια σοβαρή ένδειξη για περαιτέρω μελέτη της ομοιοπαθητικής. Είναι δε κάτι το οποίο πρέπει να το ακούσει με προσοχή η πολιτεία.  

-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr