ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΓΑΛΙΑ. ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΤΑ ΣΕΒΕΣΤΕ

ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΓΑΛΙΑ. ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΤΑ ΣΕΒΕΣΤΕ

Πολλοί μου λένε στα e-mail που μου στέλνουν:

«Πρέπει να πολεμάς τα αντιβιοτικά και τα χημικά φάρμακα αφού είναι τόσο βλαβερά και έχουν τόσες παρενέργειες.» Άλλοι πιο επιθετικοί μου λένε: «Τα χημικά φάρμακα θα έπρεπε να καταργηθούν και να μείνουν μόνο τα ομοιοπαθητικά που είναι ωφέλιμα αλλά και ακίνδυνα».

Ο ρόλος μου, ως γιατρού, δεν μου επιτρέπει να πολεμώ κάποια θεραπευτικά μέσα, όχι γιατί φοβάμαι κάτι, άλλωστε, η προσωπική μου ιστορία στον επιστημονικό και κοινωνικό στίβο, δείχνει ότι δεν είμαι από αυτούς που κρύβουν λόγια, αλλά ότι υποστηρίζω σθεναρά τις επιστημονικές μου απόψεις και ξέρω να συγκρούομαι τόσο με συμφέροντα όσο και με φανατισμούς.

Στην περίπτωση των φαρμάκων όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, γιατί η γνώση είναι αυτή που βοηθάει τον καθένα να αποφασίζει, αλλά και για να μην καταλήξουμε να μας φταίει ο γάϊδαρος και να χτυπάμε το σαμάρι.

Η ιατρική επιστήμη διαθέτει σήμερα δύο βασικά είδη φαρμάκων

1. Τα χημικά φάρμακα, που όπως δηλώνει και η ονομασία τους, προέρχονται από χημικές φαρμακευτικές ουσίες και

2. Τα φυσικά φάρμακα, που προέρχονται από φυσικές φαρμακευτικές ουσίες, δηλαδή από ουσίες που είναι όπως παράγονται από τη φύση, χωρίς χημική επεξεργασία.

Τα χημικά φάρμακα έχουν συγκεκριμένη δράση στον οργανισμό, όπως και συγκεκριμένες παρενέργειες για αυτό έχουν συγκεκριμένες ενδείξεις και αντενδείξεις. Όταν χρησιμοποιούνται βάσει των ενδείξεων, με συνταγή εξειδικευμένων γιατρών, είναι ασφαλή και ο κίνδυνος των παρενεργειών ελαχιστοποιείται. Όταν γίνεται αλόγιστη και καταχρηστική κατανάλωση τους, τότε γίνονται πηγή πολλών κινδύνων τόσο για τον οργανισμό όσο και για το περιβάλλον. Σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να παίρνει κανείς χημικά φάρμακα χωρίς εξέταση από τον γιατρό του, επειδή τα χρησιμοποιεί και κάποιος γνωστός του με τα ίδια συμπτώματα. Τα χημικά φάρμακα είναι τα επικρατέστερα και υπάρχει ένα πολύ οργανωμένο σύστημα έρευνας, παραγωγής, ελέγχου και διάθεσης τους.

Τα φυσικά φάρμακα χωρίζονται σε δύο μεγάλες γενικές κατηγορίες

α. Τα φυτοθεραπευτικά και

β. Τα ομοιοπαθητικά.

Τα φυτοθεραπευτικά φάρμακα είναι φυτικές φαρμακευτικές ύλες ή κοινώς βότανα, τα οποία χορηγούνται σε διάφορες παθήσεις ανάλογα με τις ενδείξεις τους.

Πολλοί νομίζουν ότι τα φυτοθεραπευτικά φάρμακα είναι ακίνδυνα και αφού διαβάσουν έναν οδηγό φυτοθεραπείας μπορούν να αρχίσουν να καταπίνουν διάφορα βότανα. Αυτό είναι εντελώς λανθασμένο και υπήρξαν πολλά προβλήματα σε ανθρώπους που το ακολούθησαν. Ας μην ξεχνάμε ότι από το σύνολο των φυτών κοινώς βοτάνων που υπάρχουν μόνο το 13% είναι βρώσιμα δηλαδή μπορεί να τα φάει ο άνθρωπος και να τραφεί. Όλα τα υπόλοιπα έχουν μια άλλη δράση στον οργανισμό, που εξαρτάται από το είδος των στοιχείων που περιέχουν, τα περισσότερα δε είναι δηλητηριώδη.

Η φυτοθεραπεία έχει σήμερα μια μεγάλη ανάπτυξη και σημαντική προσφορά στον θεραπευτικό τομέα. Όμως τα φυτοθεραπευτικά φάρμακα έχουν και αυτά παρενέργειες για αυτό και έχουν ενδείξεις και αντενδείξεις, πρέπει δε να τα λαμβάνει κανείς μόνο μετά από συμβουλή γιατρού.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, προέρχονται από φυσικές πρώτες ύλες, αλλά έχουν υποστεί και μια φυσική επεξεργασία με αλλεπάλληλες αραιώσεις, για αυτό είναι και τα μόνα που δεν έχουν παρενέργειες. Αν κάποιος νομίζει ότι επειδή τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν έχουν παρενέργειες μπορεί να διαβάσει κανένα βιβλίο και να αρχίσει να τα παίρνει μόνος του, κάνει τεράστιο λάθος και ταλαιπωρεί τον οργανισμό του, ενώ μπορεί να καθυστερήσει την ενδεικνυόμενη θεραπεία του.

Το ίδιο συμβαίνει όταν κάποιος διαβάζει μερικά ομοιοπαθητικά βιβλία και ύστερα αρχίζει να χορηγεί ομοιοπαθητικά φάρμακα σε άλλους χωρίς να έχει τις απαραίτητες ιατρικές γνώσεις και την κλινική εμπειρία. Έτσι, ενώ το ίδιο το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι από μόνο του ακίνδυνο, η κακή χρήση του μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη θεραπεία.

Το φάρμακο είναι φάρμακο και άσχετα από την προέλευση του, πρέπει να το σεβόμαστε για να πάρουμε την ευεργεσία που μπορεί να μας προσφέρει. Ξεκαθαρίζοντας αντικειμενικά τα πράγματα και τις έννοιες, θεωρώ ότι προσφέρω καλλίτερη κοινωνική υπηρεσία ως γιατρός. Όταν κανείς βρίσκεται στη δύσκολη θέση του ασθενούς επηρεάζεται πολύ το συναίσθημα του και σε πολλές περιπτώσεις επηρεάζεται ακόμη και η ορθότητα της κρίσης του. Τότε χρειάζεται ψυχραιμία μαζί με σωστή και αντικειμενική πληροφόρηση, που θα του δώσει ο γιατρός του για να αποφασισθεί η περισσότερο ενδεικνυόμενη θεραπεία. Η αποφυγή φανατισμών και ακραίων απόψεων κάνει τον ασθενή να νοιώθει πιο σίγουρος. Η ομοιοπαθητική έχει τη δυνατότητα να ενδυναμώσει το αμυντικό σύστημα του οργανισμού και να δώσει μια σημαντική ευεργεσία. Αυτό μπορεί να το κάνει είτε μόνη της, είτε παράλληλα με οποιαδήποτε άλλη θεραπεία, αρκεί η απόφαση να ληφθεί από εξειδικευμένους γιατρούς σε συνεργασία και πάντα μακριά από φανατισμούς και επικίνδυνους αφορισμούς.

-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr