6 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ Η ΘΕΩΡΕΙΑ ΤΟΥ PLACEBO ΔΕΝ ΚΟΛΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

6 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ Η ΘΕΩΡΕΙΑ ΤΟΥ PLACEBO ΔΕΝ ΚΟΛΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

Είναι η Ομοιοπαθητική Placebo ;   Ο νόμος των ελαχίστων δόσεων, που ήδη εξηγήσαμε, και βάσει του οποίου δρά το ομοιοπαθητικό φάρμακο, απαντά σε όσους αμφισβητούν την δραστικότητά του λόγω των υψηλών αραιώσεων των φαρμακευτικών ουσιών που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του.

Ορισμένοι διατυπώνουν την άποψη ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο λειτουργεί σαν placebo, ότι, δηλαδή, σαν φάρμακο είναι, δήθεν, ανενεργό και δρά, υποτίθεται, μέσω της αυθυποβολής.  

 Τί είναι το placebo. Ο όρος placebo εισήχθη για πρώτη φορά στην ιατρική από τον Henry Beecher το 1955. Είναι λατινική λέξη και κυριολεκτικά σημαίνει «θα ευχαριστήσω». «Φαινόμενο placebo» στην ιατρική έχουμε όταν ένας ασθενής αναφέρει βελτίωση των συμπτωμάτων του, παρόλο που αντί για φάρμακο του έδωσαν αδρανή θεραπευτικά ουσία και του την παρουσίασαν ώς ισχυρό φάρμακο.

    Ιατρική αποτελεσματικότητα του Placebo. Το φαινόμενο Placebo, η θεραπεία δηλαδή με εικονικό, αδρανές φάρμακο, είναι μία πραγματικότητα, με ποσοστά επιτυχίας κατά μέσον όρο 33%. Η δράση του placebo συχνά δεν είναι μόνο η υποκειμενική αίσθηση που έχει ο ασθενής ότι νιώθει καλύτερα. Σε έρευνα π.χ. όπου χορηγήθηκαν placebo φάρμακα σε καταθλιπτικούς, παρατηρήθηκε αλλαγή δραστηριότητας του εγκεφάλου στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημά τους, πράγμα που επιβεβαιώνει και την οργανική επίδραση του placebo (American Journal of Psychiatry, Andrew Leuchter). Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι υπάρχουν ισχυρότατοι μηχανισμοί αυτοϊασης του οργανισμού, οι οποίοι πυροδοτούνται από ένα κατάλληλο νοητικό ερέθισμα, όταν  ο ασθενής αναμένει ότι αυτό που του δίνουν θα τον θεραπεύσει. Γι αυτό και όλες οι ομάδες ασθενών που παίρνουν placebo παρουσιάζουν μικρή έως και μεγάλη βελτίωση. Η δράση του placebo οφείλεται σε εντολή που δίνεται από τον εγκέφαλο στο σώμα για αυτοϊαση.  

Ή ύπαρξη του φαινομένου placebo βάζει νέους όρους στην ιατρική και φαρμακευτική έρευνα και υποχρεώνει τους ερευνητές να το λαμβάνουν υπόψιν.     Η χρησιμότητα του placebo στη σύγχρονη ιατρική έρευνα.  

Η έννοια του placebo δεν έμεινε αναξιοποίητη από τη σύγχρονη ιατρική. Χρησιμοποιήθηκε ως μέτρο αποτελεσματικότητας των χημικών φαρμάκων κατά τη διάρκεια των πειραματικών ερευνών. Έτσι, ένα χημικό φάρμακο που ελέγχεται ως προς την αποτελεσματικότητά του, θεωρείται δραστικό μόνον όταν η αποτελεσματικότητα αυτή είναι στατιστικώς σημαντικά μεγαλύτερη από αυτήν του εικονικού φαρμάκου.

  Στα διπλά τυφλά πειράματα ή αλλιώς κλινικές ιατρικές έρευνες με ομάδα ελέγχου, χωρίζουμε τους συμμετέχοντες στην έρευνα σε δύο τυχαίες ομάδες.

Η μία ομάδα λαμβάνει το φάρμακο που μελετούμε. Η άλλη ομάδα λαμβάνει placebo.

Το σημαντικό είναι ότι οι συμμετέχοντες ασθενείς γνωρίζουν απλώς ότι λαμβάνουν όλοι μία νέα, αποτελεσματική θεραπεία. Το εικονικό φάρμακο έχει την ίδια εξωτερική μορφή με το πραγματικό φάρμακο.  Οι θεράποντες ιατροί, οι οποίοι καταγράφουν την πορεία των ασθενών, γνωρίζουν την ύπαρξη δύο ομάδων, αλλά δεν γνωρίζουν ούτε αυτοί σε ποιά ομάδα ανήκουν οι ασθενείς, έτσι, ώστε η παρατήρησή τους να είναι ουδέτερη και αντικειμενική. Τα αποτελέσματα συλλέγονται από τους ερευνητές, οι οποίοι τα κατατάσσουν ανά ομάδα ώστε να βγούν τα επιστημονικά συμπεράσματα.  

Η επιστημονική έρευνα έχει αποδείξει ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν ειναι placebo. Και αυτό αποδεικνύεται από τα εξής:

α) Διπλά τυφλά πειράματα, δηλαδή συγκριτικές μελέτες ομάδων  ασθενών που λαμβάνουν ομοιοπαθητική θεραπεία με ομάδες ασθενών που λαμβάνουν Placebo έχουν επανειλημμένα αποδείξει την αντικειμενική δράση και αποτελεσματικότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου, με ποσοστά θεραπείας που αγγίζουν το 75% σε πολλές περιπτώσεις, κατά πολύ ανώτερο του 33% που είναι η αναμενόμενη βελτίωση από το εικονικό φάρμακο. 

β) Επιστημονικές έρευνες στα φαρμακολογικά εργαστήρια του Πανεπιστημίου του Bordeaux από τους Quilichini, Bildet, Saurel, Gendre, το 1977, έχουν αποδείξει την αποτοξινωτική ικανότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου στο ήπαρ πειραματόζωων.    

Το ομοιοπαθητικό φάρμακο έχει θεραπευτική δράση σε ομάδες ασθενών όπου αποκλείεται η αυθυποβολή. Με αποτέλεσμα:

α) Θεραπεία βρεφών: Τα βρέφη αγνοούν την έννοια του φαρμάκου, οπότε δεν μπορούν να αυθυποβληθούν. Επίσης δεν αντιλαμβάνονται τη λήψη του φαρμάκου, αφού το λαμβάνουν διαλυμένο στα ροφήματά τους. Η αποτελεσματικότητα, δε, της ομοιοπαθητικής θεραπείας στα βρέφη είναι πολύ υψηλή.

β) Θεραπεία ανθρώπων σε κωματώδη κατάσταση: Oι άνθρωποι που βρίσκονται σε κώμα, δεν γνωρίζουν ότι παίρνουν φάρμακο. Η βελτίωση της πορείας της υγείας τους, βάσει επιστημονικών μελετών, έχει στατιστικά σημαντική διαφορά σε όσους λαμβάνουν ομοιοπαθητική υποστήριξη σε σύγκριση με αυτούς που δεν λαμβάνουν (ομάδα ελέγχου). 

γ) Θεραπευτικό αποτέλεσμα στα ζώα, που λαμβάνουν επίσης το φάρμακο στο νερό τους και αποκλείεται η αυθυποβολή.    Η κτηνιατρική ομοιοπαθητική σήμερα έχει αποδειχθεί σωτήρια σε πάρα πολλές περιπτώσεις και εφαρμόζεται ευρέως σε μεγάλες μονάδες παραγωγικών ζώων.

δ) Το ομοιοπαθητικό φάρμακο θεραπεύει ανθρώπους που όχι μόνον δεν πιστεύουν στην θεραπευτική δράση της ομοιοπαθητικής, αλλά είναι και σίγουροι ότι δεν πρόκειται να τους θεραπεύσει. Η βάση του φαινομένου placebo είναι το να πιστεύει κανείς ότι παίρνει ένα πολύ ισχυρά θεραπευτικό φάρμακο για την ασθένειά του. Λογικά, αν το ομοιοπαθητικό φάρμακο ήταν placebo δεν θα έπρεπε να δρά σε ανθρώπους δύσπιστους και αρνητικούς με την ομοιοπαθητική. Η κλινική πράξη όμως αποδεικνύει ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο δρά ανεξάρτητα από το τί πιστεύει κανείς γι αυτό.

ε) Ομοιοπαθητικά φάρμακα χρησιμοποιούνται ακόμη και στη γεωπονική.

στ) Ασθενείς με καταστροφή του νεοφλοιού του εγκεφάλου. Όταν καταστρέφεται ο νεοφλοιός του εγκεφάλου δεν υπάρχει φαινόμενο placebo. Όμως, το ομοιοπαθητικό φάρμακο αποδεικνύεται δραστικό, και σε διάφορες παθήσεις των ατόμων με το ανωτέρω πρόβλημα.

-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr